Autentyczna wiara w Boga, objawionego nam w Jezusie Chrystusie, chce być wiarą wcieloną, która w pewien sposób łączy sprawy nadprzyrodzone z doświadczeniami tego świata. Teologia polityczna podejmuje refleksję nad tym, jak teologia może lub powinna wpływać na życie społeczno-polityczne. Monoteizm teologiczny był używany, by usprawiedliwić i umocnić władzę imperatorów. Jednak tego rodzaju próby prowadziły niekiedy do nadużyć doktryny chrześcijańskiej na rzecz polityki. Możliwość skorygowania teologii politycznej dostrzeżono w teologii trynitarnej, tj. w prawdzie, że w Bogu jedność idzie zawsze w parze z różnorodnością. Bóg nie tylko jest jeden, ale jest także troisty, to znaczy tworzy wspólnotę równości i inności. A zatem możemy wskazać styl trynitarny, który byłby do zastosowania także na polu nowoczesnych doktryn społeczno-politycznych. Trzeba jednak pamiętać, że tak jak istniała przesada w teologicznym uzasadnianiu monarchii, tak może istnieć przesada również we wskazywaniu analogii pomiędzy doktryną trynitarną a systemami demokratycznymi. Kościół, angażując się w życie społeczne, musi – idąc za słowem księgi Apokalipsy – zachowywać wymiar profetyczny i eschatologiczny i przepowiadać, że Deus semper maior, czyli że jakiemukolwiek podobieństwu pomiędzy Bogiem a stworzeniem odpowiada jeszcze większe niepodobieństwo.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Teologiczne · ISSN 2353-7272 | eISSN 2543-5973 · DOI: 10.18290/rt
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)