Data publikacji : 2024-01-22

Samowspółczucie z perspektywy parentologicznej

Abstrakt

Przeprowadzone analizy teoretyczne i praktyczne pozwalają stwierdzić, że praktyka samowspółczucia sprzyja realizacji procesu wychowania. Kategoria samowspółczucia składa się z trzech komponentów: życzliwości, wspólnego człowieczeństwa i uważności. Ma ona pola wspólne z wrażliwością, samoprzebaczeniem i rezyliencją, co jest szczegółowo wyjaśnione w tekście. Realizacja samowspółczucia przez rodziców ma pozytywne znaczenie dla dobrostanu zarówno ich samych, jak i dzieci, m.in. w zakresie regulacji emocji, motywacji, relacji z innymi osobami, na dowód czego zostały w tekście przytoczone wyniki badań empirycznych. Praktyka samowspółczucia ma walor uniwersalności i jako taka może przyczyniać się do podnoszenia jakości procesu wychowania niezależnie od wykształcenia, statusu majątkowego czy uprzedniego przygotowania rodzica.

Słowa kluczowe:

samowspółczucie, wychowanie, rodzicielstwo



Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf

Wskaźniki altmetryczne


Cited by / Share


Roczniki Pedagogiczne · ISSN 2080-850X | eISSN 2544-5243 · DOI: 10.18290/rped
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II


Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)