W czasie pandemii COVID-19 ograniczenie możliwości przemieszczania się, utrudniony bezpośredni dostęp do świadczeń medycznych, zamknięcie szkół i różnych placówek użytku publicznego sprawiło, że ludzkość znalazła się w bardzo trudnej sytuacji, szczególnie pod kątem organizacji własnego życia i podtrzymania relacji społecznych. Skutki tych ograniczeń szczególnie silnie odczuły osoby z niepełnosprawnościami oraz ich rodziny. Celem opisanych w artykule badań było rozpoznanie możliwości wsparcia artystów z niepełnosprawnością, przede wszystkim artystów z niepełnosprawnością intelektualną, w sytuacji izolacji społecznej spowodowanej pandemią COVID-19 z perspektywy instytucji działających na ich rzecz. Zastosowano metodę sondażu pogłębionego. Na pierwszym etapie badań wykorzystano technikę ankiety. Kwestionariusz ankiety rozesłano do 400. instytucji wspierających artystów z niepełnosprawnością intelektualną na terenie całej Polski. Otrzymano 21 odpowiedzi, które poddano analizie. Wyniki badań ujawniły, że instytucje statutowo działające na rzecz twórców z niepełnosprawnością intelektualną nie zawiesiły działalności w czasie pandemii COVID-19 i w zdecydowanej większości udzielały wsparcia w ramach standardowo obowiązujących przepisów. Niektóre z nich wypracowały własne, nowatorskie i warte rozpowszechnienia sposoby wspierania twórców z niepełnosprawnością intelektualną.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Pedagogiczne · ISSN 2080-850X | eISSN 2544-5243 · DOI: 10.18290/rped
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)