Data publikacji : 2025-11-21

Michał Głowiński i „świadomość nieszczęśliwa”

Abstrakt

W artykule prace Michała Głowińskiego: teoretycznoliterackie, krytycznoliterackie, eseistyczne, autobiograficzne i literackie traktowane są jako jeden tekst, czyli jako pisanie – tak jak je ujmował Roland Barthes w Śmierci autora. W tak otwartym obszarze autor poszukuje śladów sformułowanej przez G.W.F. Hegla kategorii świadomości nieszczęśliwej, która oznacza pewną stałą, należącą do właściwości struktury poznawczej, niedyspozycję poznawczą podmiotu piszącego. Autor artykułu dowodzi, że znaki świadomości nieszczęśliwej są rozmieszczone w całym tekście Głowińskiego, a nie tylko w miejscach do tego szczególnie predysponowanych, czyli w jego autobiograficznej opowieści o Zagładzie. Analizie zostają poddane kolejne stopnie tekstu ujawniające poszukiwane znaki: słowa, relacje intertekstualne, styl realistyczny, konstrukcja bohaterów, fabuły, metateksty, metody przywoływania i komponowania treści pamięciowych.

Słowa kluczowe:

Michał Głowiński, świadomość nieszczęśliwa, G.W.F. Hegel, teoria literatury, pamięć, Zagłada, poetyka, pisanie



Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf

Wskaźniki altmetryczne


Cited by / Share


Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych


Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)