L’orecchio traduttivo di Cristina Campo: le strategie citazionali interne

Małgorzata Ślarzyńska

doi:10.18290/rh25735.10s

Published : 2025-12-22

Vol. 73 No. 5 Zeszyt specjalny (2025)

Cristina Campo’s Translator’s Ear: Of Internal Citation Strategies

Małgorzata Ślarzyńska

https://orcid.org/0000-0001-5948-698X

DOI: https://doi.org/10.18290/rh25735.10s

Abstract

This article analyzes intextual translations in the essays of Cristina Campo, in which quotations and literary references merge with the authorial text, becoming an integral part of it. Monica Farnetti (1998), in her analysis of “Il flauto e il tappeto” (“The Flute and the Carpet”), draws attention to the fluidity of quotation marks. Similar integration of quotations and literary allusions can be observed in other essays by Campo, such as “Gli imperdonabili” (“The Unforgivables”), with references to “William Carlos Williams” (“Danse pseudomacabre”), Marianne Moore, and the “invincible knights of the bookshelf,” as Campo called her favorite authors, including Benn, Shakespeare, and Pound. Alongside literary references, musical allusions also play a significant role, shaped by her sensitivity nurtured in the home of her father, the composer Guido Guerrini. As Elémire Zolla (1998) notes, this musical inclination is reflected in her translations – both literary and musical – treating compositions as “musical transpositions.” This study analyzes Campo’s method of writing as a dialogic engagement with multiple texts, framed by reflections on musicality and sound in translation.

Keywords:

Cristina Campo, literary translation, quotation, musicality in translation, Gli imperdonabili

Details

References

Statistics

Authors

Download files

pdf (Italiano)

Altmetric indicators

Cited by / Share

Licence

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.

References

Allen, G. (2000). Intertextuality. Routledge.

Alvstad, C., Greenall, A. K., Jansen, H., Taivalkoski-Shilov, K. (2017). Introduction: Textual and Contextual Voices of Translation. In: C. Alvstad, A. K. Greenall, H. Jansen e K. Taivalkoski-Shilov (a cura di), Textual and Contextual Voices of Translation (pp. 3–17). John Benjamins.

Balcerzan, E. (2011). Tłumaczenie jako „wojna światów”. W kręgu translatologii i komparatystyki. Wydawnictwo Naukowe UAM.

Boella, L. (2023). Cristina Campo o l’incompiutezza. In: C. Zamboni (a cura di), Cristina Campo. Il senso preciso delle cose tra visibile e invisibile (pp. 53–58). Mimesis.

Botta, A. (2023). Cristina Campo, Emily Dickinson and Marianne Moore: The Poetry of Vibrant Kinship. Cahiers d’études italiennes, n. 36.

Campo, C. (1991). La Tigre Assenza. Adelphi.

Campo, C. (1987). Gli imperdonabili. Adelphi.

Campo, C. (1999). Lettere a Mita. Adelphi.

Campo, C. (2011). Il mio pensiero non vi lascia. Lettere a Gianfranco Draghi e ad altri amici del periodo fiorentino (a cura di M. Pieracci Harwell). Adelphi.

Campo, C. (2022). Diario d’agosto. In: Appendice (a M. Pertile), Sulla gioia di Parco dei cervi in Cristina Campo. In M. Pertile e G. Scarca (a cura di), Cristina Campo. La disciplina della gioia. Con le lettere a John Lindsay Opie (pp. 176–187). Pazzini Editore.

Campo, C. [Puccio Quaratesi]. (1998). Scrittori on show. In: C. Campo (M. Farnetti, a cura di), Sotto falso nome (pp. 98–102). Adelphi.

Ceronetti, G. (1987). Cristina. In: C. Campo, Gli imperdonabili (pp. XI–XV). Adelphi.

De Stefano, C. (2002). Belinda e il mostro. Vita segreta di Cristina Campo. Adelphi.

Farnetti, M. (1996). Cristina Campo. Tufani.

Farnetti, M. (1998a). Il privilegio del segno. In M. Farnetti, G. Fozzer (a cura di), Per Cristina Campo (pp. 23–33). All’Insegna del Pesce d’Oro di Vanni Scheiwiller.

Farnetti, M. (1998b). Osservazioni sul metodo correttorio di Cristina Campo. Studi Novecenteschi, 25(56), 331–349.

Genette, G. (1982). Palimpsestes. La littérature au second degré. Seuil.

Gibellini, P. (2001). La poesia di Cristina Campo: un “passo d’addio”. Humanitas, 3, 333–340.

Herling-Grudziński, G. (2012). Dziennik pisany nocą, vol. 3, 1993–2000. Wydawnictwo Literackie.

Jarniewicz, J., Larek, M. (2008). «Te chwile, w których ciało rozsadza język». Z Jerzym Jarniewiczem rozmawia Michał Larek. In Z. Jaskuła (a cura di), Ślady i więzy. Krytyczna topografia Jarniewicza (pp. 30–44). Fundacja Anima „Tygiel Kultury”.

Kaźmierczak, M. (2012). Przekład w kręgu intertekstualności: Na materiale tłumaczeń poezji Bolesława Leśmiana. Instytut Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego.

Kłos, A. (2022). Reframing the female voice. The case of translations of Annie Vivanti’s Circe. In: D. Faria, M. Pacheco Pinto, J. Moura (a cura di), Reframing Translators, Translators as Reframers (pp. 280–299). Routledge.

Kraskowska, E. (1992). Intertekstualność a przekład. In J. Ziomek, J. Sławiński, W. Bolecki (a cura di), Między tekstami: Intertekstualność jako problem poetyki historycznej (pp. 129–145). Wydawnictwo Naukowe PWN.

Leighton, A. (2018). Hearing Things. Belknap Press of Harvard University Press.

Majkiewicz, A. (2008). Intertekstualność — implikacje dla teorii przekładu. Wczesna proza Elfriede Jelinek. Wydawnictwo Naukowe PWN.

Morasso, M. (2000). Le traduzioni di Cristina Campo. Humanitas, 55(2), 349–357.

Negri, F. (2005). La passione della purezza. Simone Weil e Cristina Campo. Il Poligrafo.

Pertile, M. (2022). «La freccia del nostro presente». Sulla gioia di Parco dei cervi in Cristina Campo. In M. Pertile e G. Scarca (a cura di), Cristina Campo. La disciplina della gioia. Con le lettere a John Lindsay Opie (pp. 167–187). Pazzini Editore.

Pieracci Harwell, M. (1991). Il sapore massimo di ogni parola. In: C. Campo, La Tigre Assenza (pp. 281–305). Adelphi.

Rajewska, E. (2020). Translatorskie tarapaty i „arcyprześcipny” artyzm. O twórczości Marii Kureckiej. In J. Kita-Huber, R. Makarska (a cura di), Wyjść tłumaczowi naprzeciw. Miejsce tłumacza w najnowszych badaniach metodologicznych (pp. 165–177). Universitas.

Robinson, D. (2008). Becoming A Translator. An Introduction to the Theory and Practice of Translation. Routledge.

Scarca, G. (2010). Nell’oro e nell’azzurro. Poesia della liturgia in Cristina Campo. Ancora.

Ślarzyńska, M. (2020a). Cristina Campo e la ricezione di Gustaw Herling-Grudziński in Italia. Italica Wratislaviensia, 11(1), 215–233.

Ślarzyńska, M. (2020b). Wyspa na wyspie. Cristina Campo czyta opowiadania Gustawa Herlinga--Grudzińskiego. Teksty Drugie, 6, 410–421.

Ślarzyńska, M. (2025). „Przemoc przemieniła się w cierpienie”. Weilowska pasja według Cristiny Campo. Konteksty. Polska Sztuka Ludowa, 348(1), 17–25.

Torop, P. (2003). Intersemiosis and Intersemiotic Translation. In: S. Petrilli (a cura di), Translation, Translation (pp. 271–282). Brill.

Venuti, L. (1995). The Translator’s Invisibility: A History of Translation. Routledge.

Venuti, L. (2009). Translation, Intertextuality, Interpretation. Romance Studies, 27(3), 157–173.

Zamboni, C. (2023). Cristina Campo e la mistica iraniana. In: C. Zamboni (a cura di), Cristina Campo. Il senso preciso delle cose tra visibile e invisibile (pp. 97–119). Mimesis.

Zolla, E. (1998). La verità in uno stile. In: M. Farnetti, G. Fozzer (a cura di), Per Cristina Campo (pp. 284–285). All’Insegna del Pesce d’Oro di Vanni Scheiwiller.