Prezentowany artykuł dowodzi, że oracja odbywająca się w trakcie kolekty zawsze jednoczy Kościół w celebracji liturgii. Dzieje się tak, ponieważ Kościół jest wspólnotą modlitewną, która uznaje fakt swojej ostatecznej zależności od Boga. Pomimo wszystkich kościelnych uregulowań tej kwestii, słowo Boże wypowiadane w kolekcie nie jest rozumiane w sposób optymalny. Celebrans niedbale wypowiada poszczególne kwestie i z wielkim smutkiem dostrzegamy, jak ten uświęcony obowiązek zamienia się w pośpieszne recytowanie/śpiewanie słowa przez celebransa zamiast właściwego potraktowania słowa Bożego w trakcie nabożeństwa eucharystycznego. Spośród wielu problemów można wymienić niedostępność Mszału Rzymskiego i złe warunki akustyczne świątyni, które wywarły bardzo negatywny wpływ na współczesną liturgię katolicką. Te czynniki znacznie ograniczają możliwość karmienia się wiernych Słowem Bożym, które jest zawsze żywe (Hebr. 4:12). Artykuł ma na celu wykazać, że każda kolekta to mądry sposób na głoszenie Słowa Bożego w liturgii. Wykorzystując metody ekspozycyjne, badawcze i analityczne, prezentowany artykuł ma sprawić, aby wierni uczestniczący w kolekcie zrozumieli rolę, jaką ogrywają indywidualnie i zbiorowo. Ma to zachęcać wszystkich wiernych do pełnego, aktywnego i uświęcającego uczestnictwa w liturgii, a przez to uwielbienia Boga.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Teologiczne · ISSN 2353-7272 | eISSN 2543-5973 · DOI: 10.18290/rt
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)