Abstrakt

Homilia powinna stać się przestrzenią komunikacji pomiędzy słowem Bożym, sakramentem i życiem wiernych uczestniczących w liturgii ze swoimi konkretnymi problemami. Homilista powinien znać sytuację egzystencjalną wiernych, przed którymi ma głosić homilię, dlatego istnieje potrzeba kontemplacji nie tylko słowa Bożego, lecz także kontemplacji ludu. Homilia, która uaktualnia przesłanie Pisma Świętego, ma pomagać wiernym odkryć słowo Boże jako obecne i skuteczne w ich życiu. Homilista zatem nie może skupić się tylko na tekstach biblijnych, egzegezie, pogłębieniu teologicznym, ale musi również poznać człowieka uczestniczącego w liturgii. Współczesna homiletyka dba o to, aby obok egzegezy słowa Bożego kaznodzieje zadali sobie również trud poznania również słuchacza, jego problemów i pytań. W przeciwnym razie homiliom grozi abstrakcyjność. Wśród wielu pastoralnych form poznawania potrzeb słuchacza na uwagę zasługują spotkania duszpasterza z wiernymi w ramach cotygodniowych kręgów biblijnych. Wyjątkowość tej metody wynika z poznawania przez homilistę sytuacji wiernych oraz ich problemów w kontekście ewangelicznej perykopy zbliżającej się niedzieli. Natomiast dany wyjątek Ewangelii zyskuje swą nową interpretację w świetle sytuacji egzystencjalnej wiernych. Ludzie świeccy, mówiąc o swoim życiu w kontekście perykopy ewangelijnej, otwierają przed homilistą nowe perspektywy aktualizacji i konkretyzacji orędzia zbawienia. „Tu i teraz” konkretnej osoby, czy „tu i teraz” wspólnoty oświeca perykopę i odwrotnie. Metoda kręgów biblijnych na temat zbliżającej się niedzieli zakłada współtwórczą rolę parafian w pracy nad niedzielnym przepowiadaniem, staje się budulcem treści egzystencjalnych homilii i wpływa na poprawne głoszenie treści kerygmatycznych, didaskalijnych, moralnych i mistagogicznych.