Protagoras i Gorgiasz we współczesnych mass mediach

Jarosław Jęczeń

doi:10.18290/rt.2015.62.10-5

Data publikacji : 2015-10-30

Tom 62 Nr 10 (2015)

Protagoras i Gorgiasz we współczesnych mass mediach

Jarosław Jęczeń

DOI: https://doi.org/10.18290/rt.2015.62.10-5

Abstrakt

Metody sofistów cieszyły się dużym zainteresowaniem młodych ludzi, zwłaszcza w sferze życia moralnego. Protagoras nie opowiadał się bezpośrednio za obiektywną prawdą, za dobrem czy złem, sprawiedliwością czy niesprawiedliwością. Uczył tylko metody, za pomocą której zwycięży argument, na którym nam zależy. Nieważne, jaka jest treść naszej wypowiedzi, ważne jest, aby ona zwyciężyła. Najsłabszy argument w dyskusji, mało prawdopodobny, a nawet nieprawdziwy, może zwyciężyć dzięki odpowiedniej technice używania słowa i zręczności. W cywilizacyjnym rozwoju człowieka owa technika używania słowa i ludzka zręczność przybierały różne formy. Najczęściej jednak służyły relatywizmowi w ludzkim myśleniu i działaniu. W mniejszym stopniu ogarniał człowieka nihilizm, którego przedstawicielem był Gorgiasz. Zanegowanie jakiejkolwiek prawdy, radykalny rozdział pomiędzy myślą, słowem i bytem znajdował w każdej epoce dziejów małą reprezentację. Poglądy sofistów osłabiały niegdyś i osłabiają dziś znaczenie prawdy w życiu człowieka, a tylko ona, jak mówi współczesny nam filozof Karol Wojtyła stanowi o człowieczeństwie i godności każdego człowieka.

Słowa kluczowe:

sofiści, mass media, relatywizm, retoryka, nihilizm

Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf

Wskaźniki altmetryczne

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Bibliografia

Bandini L.: Pensatori greci, Firenze 1950.

Benedykt XVI: Encyklika „Caritas in veritate”, Rzym 2009.

Biesaga T.: Sytuacjonizm etyczny, w: Powszechna Encyklopedia Filozoficzna, t. I, Lublin: Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu 2008, s. 293-296.

Day L. A.: Ethics in Media Communications, Belmont: Thomson Wasworth 2006.

Galarowicz J.: Imię własne człowieka. Klucz do myśli i nauczania Karola Wojtyły – Jana Pawła II, Kraków: Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej 1996.

Griffin E.: Podstawy komunikacji społecznej, Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne 2002.

Iłowiecki M.: Krzywe zwierciadło. O manipulacji w mediach, Lublin: Gaudium 2003.

Jan Paweł II: Orędzie na XXXIV Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu pt. „Głosić Chrystusa w środkach społecznego przekazu na progu nowego tysiąclecia”, Watykan 2000.

Jęczeń J.: I Communicate, Therefore I AM, Lublin: Wydawnictwo KUL 2014.

Jęczeń J.: Człowiek i rodzina w przestrzeni medialnej, Sandomierz: Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu 2011.

McKay M., Davis M., Fanning P.: Sztuka skutecznego porozumiewania się. Praca. Rodzina. Zabawa, Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne 2010.

McLuhan M.: Understanding Me. Lectures and Interviews, Toronto: Anansi 2003.

McLuhan M., Zingore F. (red.): Essential McLuhan, Toronto 1995.

Reale G.: Historia filozofii starożytnej, t. I: Od początków do Sokratesa, tłum. E.I.Zieliński, Lublin: RW KUL 2000.

Robin L.: Storia del pensiero greco, Torino 1951.

Stearn G. (red.): McLuhan: Hot & Cool, New York 1967.

Tatarkiewicz W.: Historia filozofii, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN 2011.

Tokarz M.: Argumentacja. Perswazja. Manipulacja. Wykłady z teorii komunikacji, Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne 2006.

Wojtyła K.: Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne, Lublin: TN KUL 1994.

Wojtyła K.: Segno di contraddizione. Esercizi nel Vaticano, Roma-Vaticano, Sede Apostolica 5-12 III 1976, Milano 1977.

Wojtyła K.: Znak sprzeciwu, Paryż 1980.