Przygotowanie pastoralne seminarzystów do posługi charytatywnej

Piotr Matuszak

doi:10.18290/rt.2015.62.6-7

Data publikacji : 2015-06-30

Tom 62 Nr 6 (2015)

Przygotowanie pastoralne seminarzystów do posługi charytatywnej

Piotr Matuszak

DOI: https://doi.org/10.18290/rt.2015.62.6-7

Abstrakt

Jednym z istotnych celów formacji pastoralnej seminarzystów jest ich przygotowanie do animacji posługi charytatywnej w uwarunkowaniach współczesnego świata. Bezinteresowna miłość bliźniego jest jednym z podstawowych zadań Kościoła, a realizacja przykazania miłości jest gwarantem dynamiki rozwoju wspólnot chrześcijańskich. Posługa charytatywna, która – jak podkreśla Sobór Watykański II – jest prawem i obowiązkiem każdego ucznia Chrystusa, wynika z Bożego przykazania miłości i polega na pomocy ubogim w zaspokojeniu ich podstawowych potrzeb egzystencjalnych, psychicznych, społecznych i duchowych. Toteż w formacji pastoralnej kandydatów do święceń należy to uwzględnić, że każdy kapłan zostaje włączony w misję samego Chrystusa, której ważnym elementem jest bezinteresowna służba bliźnim. Źródłem refleksji, której rezultatem jest ten artykuł, jest nie tylko nauczanie Kościoła na temat formacji charytatywnej, lecz także własne badania socjologiczne przeprowadzone na przełomie 2008 i 2009 roku wśród 303 diakonów z 37 wyższych seminariów duchownych w Polsce. Artykuł pokazuje nie tylko, jaki jest stan przygotowania polskich seminarzystów do animacji działalności charytatywnej, lecz także w jaki sposób można wzmocnić i udoskonalić formację charytatywną kandydatów do święceń.

Słowa kluczowe:

caritas, formacja pastoralna, formacja seminarzystów, formacja do posługi charytatywnej

Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf

Wskaźniki altmetryczne

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Bibliografia

Broński W.: Formacja homiletyczna alumnów w wyższych seminariach duchownych w Polsce. Lublin: Wydawnictwo KUL 2007.

Głód F.: Kapłan a miłosierdzie okazywane bliźnim. W: Psychologiczne i pastoralne aspekty kapłaństwa. Red. B.J. Soiński. Seria: „Edukacja, teologia i dialog” t. 5. Poznań: UAM Wydział Teologiczny 2008 s. 11-24.

Jaworski R.: Problemy metodyki nauczania w seminariach duchownych w perspektywie nowego Ratio Studiorum. „Ateneum Kapłańskie” 131:1998 nr 537-538 s.242-263.

Kamiński R.: Wprowadzenie do teologii pastoralnej. Lublin: RW KUL 1992.

Kamiński R.: Działalność zbawcza Kościoła w teorii i w praktyce pastoralnej. Lublin: Wydawnictwo KUL 2007.

Kiejkowski P.: Tajemnica człowieka w encyklikach Benedykta XVI. „Studia Gnesnensia” 22:2008 s. 111-132.

Kowalówka L.: Dobry Pasterz. Rozważania dla kapłanów. T. 2. Kraków: Wydawnictwo Karmelitów Bosych 1968.

Łużyński W.: Miłość pasterska kapłana w świetle adhortacji apostolskiej Jana Pawła II Pastores dabo vobis. „Studia Gnesnensia” 21:2007 s. 271-283.

Makowski T.: Ewangelia miłosierdzia w pastoralnym programie nowej ewangelizacji Jana Pawła II. „Studia Gnesnensia” 22:2008 s. 97-111.

Pawlak Z.: Obraz współczesnego kapłana duszpasterza. „Ateneum Kapłańskie” 87:1976 nr 405 s. 184-188.

Przygoda W.: Funkcja charytatywna Kościoła po Soborze Watykańskim II. Lublin: Instytut Teologii Pastoralnej 1988.

Przygoda W.: Posługa charytatywna Kościoła w Polsce. Studium teologiczno-pastoralne. Lublin: Wydawnictwo KUL 2004.

Przygoda W.: Kościół obdarowany miłością i wezwany do posługi miłości. „Ateneum Kapłańskie” 145:2005 z. 1 s. 28-42.

Ratzinger J.: O naturze kapłaństwa. „Pastores” 1998 nr 1 s. 27-38.

Warzeszak J.: Chrystocentryzm kapłaństwa służebnego w nauczaniu Jana Pawła II. „Ateneum Kapłańskie” 120:1993 nr 504 s. 266-278.