Mnogość problemów społecznych staje się wyzwaniem dla współczesnej pomocy społecznej. Ponieważ Polska, podobnie jak inne państwa europejskie, odchodzi od modelu państwa opiekuńczego, znaczącą rolę przypisuje się pracy socjalnej, która powinna być ukierunkowana na motywowanie i wywołanie chęci zmiany u osoby korzystającej z pomocy społecznej. Pomimo rozległych działań pracowników socjalnych, nie zawsze są oni w stanie dotrzeć do osób potrzebujących wsparcia i interwencji w sytuacjach kryzysowych. Wielu potencjalnych klientów pomocy społecznej, z różnych przyczyń, nie korzysta z możliwości oferowanego im wsparcia. Dlatego też coraz powszechniejszą metodą pracy socjalnej staje się streetworking, który pozwala na dotarcie do jednostek/grup zmarginalizowanych, długotrwale pozostających w trudnej sytuacji życiowej. W prezentowanym artykule podjęto próbę nakreślenia idei streetworkingu, roli streetworkera oraz etapów „ulicznej” pracy socjalnej.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Teologiczne · ISSN 2353-7272 | eISSN 2543-5973 · DOI: 10.18290/rt
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)