Filozoficzno-religijna koncepcja personalizmu egzystencjalnego M. Bierdiajewa

Richard Gorban

doi:10.18290/rt.2015.62.2-13

Data publikacji : 2015-02-27

Tom 62 Nr 2 (2015)

Filozoficzno-religijna koncepcja personalizmu egzystencjalnego M. Bierdiajewa

Richard Gorban

DOI: https://doi.org/10.18290/rt.2015.62.2-13

Abstrakt

Personalizm M. Bierdiajewa cechuje konsekwencja myśli oraz jej systematyzacja, co pozwala nazwać go personalistą w dosłownym znaczeniu. Osoba dla niego znajduje się w centrum całej rzeczywistości, jest bytem centralnym i wartością absolutną. Znajduje się w stanie zadatku lub zalążka, czyli nie jest dana w czystej, pełnej, doskonałej postaci, ale jest zadana do spełnienia i realizacji. Tworzy rdzeń i istotę człowieka. Pełna realizacja i spełnienie człowieka jako osoby jest możliwe tylko poza ramami ustanowionej rzeczywistości, ustroju i historii, gdyż nie dają one możliwości do absolutnego spełnienia osoby ze względu na ich determinację. Istotą osoby ludzkiej jest wolność (ros. свобода) oraz byt duchowy, a stąd jej ukierunkowanie na świat duchowy, pozamaterialny, ostatecznie na Boga jako Byt doskonały.

Słowa kluczowe:

osoba, człowiek, wolność, indywiduum, personalizm rosyjski, egzystencja

Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf

Wskaźniki altmetryczne

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Bibliografia

Антонов Н., Н.А. Бердяев и его религиозно-общественое миросозер¬цание, Санкт−Петербург 1912.

Bartnik Cz.S., Personalistyczna teologia historii, w: Pod tchnieniem Ducha Świętego, red. M. Finkel, Poznań 1964, s. 183-298.

Bartnik Cz.S., Personalistyczna koncepcja historii, „Biuletyn Towarzystwa Przyjaciół Teologii i Filozofii Chrześcijańskiej” 3(1973), s. 137-143.

Bartnik Cz.S., Personalizm, Lublin 2000.

Беpдяев H., О назначении человека, Москва 1993.

Беpдяев H., Человеческая личность и сверхличные ценности, „Совре¬менные записки” 63(1937).

Бердяев H., Проблема человека, „Путь” 12(1936).

Бердяев H., Философия Достоевского, Санкт−Петербург 1921.

Бердяев H., Миросозерцание Достоевского, Прага 1923.

Бердяев H., Откровение о человеке в творчестве Достоевского, „Русская мысль” 4(1918), s. 39-61.

Бердяев H., О рабстве и свободе человека, Paris 1927.

Бердяев H., Философия свободного Духа. Проблематика и апология христианства, Париж 1927.

Berdiaeff H., Essai de métaphysique eschatologique, Paris 1946.

Бердяев H., Опыт эсхатологической метафизики, Париж 1947.

Davy M., Nicolas Berdiaeff: L'homme du huitiéme jour, Paris 1964.

Франк C., Из истории русской философской мысли, Washington 1965.

Herberg W., Four Existentiallist Theologians, Garden City 1958.

Krzemień M., Filozofia w cieniu prawosławia, Wrocław 1998.

Лосский B., Мысли Н. Бердяева о назначении человека, „Новый жур¬нал” 44(1956).

Łosski W., Historia filozofii rosyjskiej, Kęty 2000.

Marcade J., Wpływ myśli rosyjskiej na francuskie środowisko filozoficzne: M.Bierdia¬jew i L. Szestоw, „Aletheia” 2(1988).

Mernham R., Two Russian Thinkers: N. Berdiaeff and L. Shestov, Collingwill 1987.

Molecka J., Mikołaj Bierdiajew, „Znak” 28(1976).

Mounier E., Découverte de la personne, Paris 1938.

Przemycki P., Antropologia chrześcijańska w ujęciu M. Bierdiajewa, Lublin 2001 (mps).

Segundo J.L., Berdiaeff, Une réflexion chrétienne sur la personne, Раris 1963.