Problem ubóstwa i zadłużania się gospodarstw domowych jest aktualny od wielu wieków. Borykające się z problemami finansowymi osoby, ratujące się kredytami lichwiarskimi na bardzo wysoki procent, wzbudziły w XVI wieku zainteresowanie księdza Piotra Skargi, który rozpowszechnił instytucje takie, jak Bractwo Miłosierdzia, Skrzynka św. Mikołaja, Bractwo św. Łazarza czy Bank Pobożny, który szczególnie skupiał się na problemach osób ubogich, mających zadłużenia. Pomysł założenia banku, który udzielałby osobom potrzebującym i wierzącym pożyczek na podreperowanie swojej sytuacji materialnej lub założenie niewielkiej działalności przynoszącej zyski, ks. Skarga zaczerpnął z Włoch, gdzie taka idea była znana już w XIII wieku. W Polsce banki te za sprawą ks. Skargi zostały założone między innymi w Warszawie, Łowiczu, Pułtusku, Zamościu. Najbardziej jednak znany był bank w Krakowie, który działał w latach 1584-1953. Udzielano w nim bezprocentowych pożyczek pod zastaw klejnotowy bądź sukienny. Zastawiane fanty były różne (od elementów ubiorów po zastawę stołową). Zasady dotyczące funkcjonowania Banku opracował ks. Skarga. Pierwsze trzysta lat funkcjonowania Banku aż do jubileuszowego roku 1884 to czas zarówno sukcesów, jak i kryzysów. Nigdy jednak instytucja ta nie odeszła od głównej idei, czyli pomagania osobom ubogim i zadłużonym na lichwiarski procent w wyjściu z trudnej sytuacji. Nie bez powodu nazywana jest „przodkiem” mikrokredytów, wyprowadziła bowiem z kryzysu wielu ludzi.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Teologiczne · ISSN 2353-7272 | eISSN 2543-5973 · DOI: 10.18290/rt
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)