Język Polski
English
Zakorzenienie w Chrystusie przez Miłosierdzie Boże i apostolstwo powszechne według św. Wincentego Pallottiego
Stanisław T. Zarzycki
Abstrakt
Artykuł ukazuje najpierw sytuację Kościoła w pocz. XIX w., jego osłabienie po rewolucji francuskiej i zarazem wielkie potrzeby apostolskie, na które św. W. Pallotti, kierowany Duchem Bożym, starał się odpowiedzieć. Następnie ukazuje charyzmat pallotyński, którego rdzeniem jest wezwanie wszystkich wiernych do czynnego apostolstwa w Kościele. Odwołując się do Objawienia, teologii i ascezy chrześcijańskiej podaje oryginalne uzasadnienie prawa wiernych do apostolstwa i realizacji ich zadań apostolskich na tle ówczesnej eklezjologii. W drugiej części artykułu zostały omówione formy i sposoby apostolskiego zaangażowania wiernych współdziałających w Zjednoczeniu Apostolstwa Katolickiego. Trzy grupy apostołów (pracownicy zrzeszeni, pomocnicy duchowi, ofiarodawcy) z różnych stanów Kościoła, według zamysłu Pallottiego, za pomocą dostępnych dla nich środków (modlitwa, współpraca w krzewieniu wiary, ofiary duchowe i materialne), miało stać się „surmą ewangeliczną” Kościoła w realizacji jego apostolskiej misji wewnętrznej i tej wobec świata. W ostatnim punkcie artykuł przybliża przystosowanie charyzmatu pallotyńskiego do aktualnej eklezjologii oraz potrzeb duchowych i pastoralnych Kościoła w oparciu o nowy Statut Generalny Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego.
Słowa kluczowe:
apostolstwo, prawa, obowiązki, formy apostolstwa, sposoby apostolstwaSzczegóły
Bibliografia
Statystyki
Autorzy
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.