Wraz z Ruchem Odnowy Charyzmatycznej Autor pojmuje uzdrowienie jako „znak całkowitego i ostatecznego zwycięstwa Chrystusa w tajemnicy Jego krzyża i zmartwychwstania, obecnego pośród nas tu i teraz, oraz jako zapowiedź całkowitego uzdrowienia i wiecznej chwały w przyszłym królestwie”. Analizuje trzy sakramenty: Pokuty i Pojednania, Eucharystię i Namaszczenie Chorych. W sakramencie pokuty dokonuje się pojednanie człowieka z Bogiem i uzdrowienie jego ran grzechowych. Oprócz właściwej dyspozycji penitenta istotna jest tu rola spowiednika jako lekarza, przez którego posługę człowiek grzeszny i zraniony może doświadczyć uzdrawiającego działania miłosiernego Boga. W sprawowanej Eucharystii istnieje wiele „miejsc”, w których człowiek może doświadczyć miłości i uzdrawiającej mocy Chrystusa uobecniającego się nie tylko w misterium swej Męki, ale także swego zmartwychwstania i jednoczącego się z człowiekiem w Komunii św., w której dana jest mu największa możliwość doznania uzdrawiającego „dotyku” Boga. Adoracja Najświętszego Sakramentu, jako trwanie przed realnie obecnym Chrystusem w sakramencie Eucharystii, przedłuża i intensyfikuje relację wiernego z Chrystusem i jest również sposobnością doznania uzdrowienia. Uzdrowienie wewnętrzne jest również pierwszym darem Ducha Świętego w Sakramencie Namaszczenia Chorych, w którym, częściej niż w poprzednich sakramentach, człowiek może doznać także uzdrowienia psychofizycznego.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Teologiczne · ISSN 2353-7272 | eISSN 2543-5973 · DOI: 10.18290/rt
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)