Kościół katolicki na Słowacji podejmuje nowy wymiar pracy duszpasterskiej, która współcześnie musi uwzględniać wielokulturowy charakter społeczeństwa. Słowacja jako członek Unii Europejskiej jest otwarta dla różnych grup cudzoziemców, którzy przybywają bądź w celu spędzenia urlopu, bądź w poszukiwaniu pracy zarobkowej albo są uciekinierami politycznymi ze swojej ojczyzny. Imigranci przybywający na Słowację trafiają do miejscowych parafii, które muszą poszukiwać takich sposobów oddziaływania duszpasterskiego, aby skutecznie odpowiedzieć na ich zapotrzebowanie religijne. Jest to nowe wyzwanie duszpasterskie zwłaszcza dla kapłanów, którzy muszą poszukiwać nowych form pracy i powinni być przygotowani na oczekiwania ze strony imigrantów. Duszpasterze powinni z jednej strony zadbać o zachowanie swej społecznej i kulturowej tożsamości, a z drugiej pomóc przybyszom uczynić pierwszy krok do prawdziwej wiary i miłości Chrystusa. Innym wyzwaniem są mniejszości etniczne i kulturowe, m.in. Romowie, którzy wymagają jeszcze innej opieki duszpasterskiej. We wszystkich powyższych sytuacjach ważną rolę odgrywa kościelna praca socjalna, która stanowi punkt wyjścia do innych form oddziaływania duszpasterskiego. Powyższej problematyce poświęcona jest refleksja zawarta w tym artykule.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Teologiczne · ISSN 2353-7272 | eISSN 2543-5973 · DOI: 10.18290/rt
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)