Od czasu zakończenia w 1976 r. Synodu w Würzburgu istnieje w Niemczech wypracowana koncepcja obecności Kościoła w środowisku szkolnym. Ostatnie przypadki krwawych zamachów oraz wyniki najnowszych badań uczniów PISA skłoniły autora artykułu do refleksji na temat stanu duszpasterstwa szkolnego w Niemczech. Poszukuje on odpowiedzi na pytanie: jak odnowić i rozwinąć duszpasterstwo szkolne, aby było zdolne odpowiedzieć na wyzwania obecnego czasu, a zwłaszcza odpowiedzieć na pojawiającą się w szkole przemoc. Jedną z propozycji jest wdrożenie w środowisku szkolnym procesu uspołecznienia uczniów – „wcielenie w solidarność”. Cel ten wymaga wypracowania nowych projektów na styku Kościoła i szkoły. Projekty te wymagają zaangażowania nie tylko księży i katechetów, lecz także nauczycieli i rodziców świadomych swych zobowiązań wypływających z kapłaństwa wspólnego wiernych. Nie wystarczą tu stare schematy pastoralne, lecz należy otworzyć się na nowe pomysły i natchnienia Ducha Świętego. Chodzi o ekumeniczne poradnictwo i doradztwo zawodowe, pozalekcyjne zajęcia edukacyjne i rekreacyjne, religijno-duchowe przerwy w codziennej rutynie szkolnej oraz o tworzenie różnych powiązań szkoły ze środowiskiem. W pluralistycznym społeczeństwie trzeba pokazać uczniom, jak wydobywać dobro z własnych źródeł religijnych lub pozareligijnych. Żeby wcielić w życie biblijną opcję na rzecz ubogich i wykluczonych potrzeba tworzyć w środowisku szkolnym grupy celowe, które szanując wielokulturowość współczesnego społeczeństwa, rozwijałyby różne formy wspólnotowego działania uczniów.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Teologiczne · ISSN 2353-7272 | eISSN 2543-5973 · DOI: 10.18290/rt
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)