Celem artykułu jest ukazanie pewnego ograniczonego, a jednocześnie znamiennego obszaru tych kulturowych i politycznych nacisków na Kościoły, jakim jest kościelna polityka językowa. Problem polityki językowej jako znaku działań na rzecz równości płci w życiu kościelnym jest ukazany na przykładzie Kościołów luterańskich. Wynika to z faktu, że w ostatnich latach luteranie – zarówno na forum światowym, jak też w wymiarze lokalnym (przede wszystkim w Ameryce Północnej) – najsilniej zaangażowani się w promowaniu równości i równouprawnienia kobiet i mężczyzn zarówno w życiu społecznym, ekonomicznym i politycznym, jak też w samych strukturach kościelnych.
Myśl artykułu wychodzi od ukazania problematyki sprawiedliwości płciowej we współczesnym mainsteamowym luteranizmie. Następnie w tym nurcie ukazana jest rola języka kościelnego jako narzędzia walki o sprawiedliwość płciową oraz o usunięcie nierówności i negatywnych stereotypów. W kolejnym etapie omówione są oficjalne wskazania największych Kościołów luterańskich w Ameryce Północnej dotyczące oczyszczenia języka kościelnego i podające wytyczne do jego właściwego, niedyskryminującego stosowania. Wreszcie podjęta jest próba przybliżenia konsekwencji luterańskiej polityki językowej.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Teologiczne · ISSN 2353-7272 | eISSN 2543-5973 · DOI: 10.18290/rt
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)