Długi okres posługi Arcybiskupa Malty Józefa Merciecy (1975-2007) naznaczony był owocnym przystosowaniem i wdrażaniem postanowień II Soboru Watykańskiego w tym europejskim narodzie żyjącym na najbardziej na południe wysuniętym krańcu Unii Europejskiej, której członkiem jest od 2004 r. Artykuł ten dokonuje refleksji nad stopniowym rozwojem ruchu ekumenicznego na Malcie, postępującym od lat bezpośrednio po Soborze, poprzez liczne inicjatywy podejmowane podczas okresu przywództwa Merciecy nad Kościołem maltańskim, zwłaszcza założenie na solidnych podstawach Diecezjalnej Komisji Ekumenicznej, współpracę z innymi Kościołami i wspólnotami kościelnymi, dwie wizyty apostolskie papieża Jana Pawła II i Diecezjalny Synod Pastoralny w latach kończących tę posługę. Artykuł jest analizą przypadku odnoszącą się do początku i rozwoju relacji ekumenicznych w lokalnym Kościele, relacji ekumenicznych podejmowanych przez lata i wyjściem naprzód w tym ważnym duszpasterskim aspekcie Kościoła otwartego.
Cited by / Share
Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Teologiczne · ISSN 2353-7272 | eISSN 2543-5973 · DOI: 10.18290/rt
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)