Inspiracje Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym dla teologii znaków czasu

Marek Fiałkowski

doi:10.18290/rt.2016.63.6-3

Data publikacji : 2016-06-30

Tom 63 Nr 6 (2016)

Inspiracje Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym dla teologii znaków czasu

Marek Fiałkowski

DOI: https://doi.org/10.18290/rt.2016.63.6-3

Abstrakt

Teologia znaków czasu stanowi istotny element duszpasterskiej strategii Kościoła oraz jedną z podstawowych kategorii teologicznych związanych z właściwym odczytaniem wzajemnych relacji Kościoła ze światem. Jej rozkwit nastąpił wraz z pontyfikatem Jana XXIII, który przywrócił do terminologii kościelnej wyrażenie „znaki czasu”, nadając mu nowe znaczenie. Idea znaków czasu znalazła także swoje odbicie w nauczaniu Vaticanum II. Artykuł jest próbą ukazania inspiracji dla teologii znaków czasu płynących z nauczania soborowej Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym. W tym celu omówiono najpierw samo pojęcie „znaki czasu”, które nie doczekało się dotąd jednoznacznego zdefiniowania. Następnie zaprezentowano wskazania sformułowane przez Gaudium et spes dotyczące sposobów interpretacji znaków czasu. Na koniec ukazano cel rozpoznawania i badania znaków czasu przez Kościół.

Słowa kluczowe:

Sobór Watykański II, Gaudium et spes, znaki czasu, teologia znaków czasu, Kościół wobec świata

Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf

Wskaźniki altmetryczne

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Bibliografia

Chenu M.D., Znaki czasu refleksja teologiczna, „Chrześcijanin w Świecie”, 1 (1969), nr 1, s. 47-68.

Fiałkowski M., Znaki czasu. Próba definicji w świetle polskich publikacji teologicznych po Soborze Watykańskim II, „Teologia Praktyczna”, 12 (2011), s. 195-204.

Gocko J., Kościół obecny w świecie – posłany do świata. Teologiczno-społeczne aspekty posłannictwa Kościoła w świecie po Soborze Watykańskim II, Lublin: Wydawnictwo KUL 2003.

Jan Paweł II, Duch a „znaki czasu”. Przemówienie na audiencji generalnej, 23.09.1998, OsRomPol, 20 (1999), nr 1, s. 46-47.

Jan XXIII, Konstytucja apostolska Humanae salutis, w: K. Rybacka (red.), Aby byli jedno… Wybór przemówień, Warszawa: PAX 1979, s. 58-62.

Majka J., Metodologia nauk teologicznych, Wrocław: Wydawnictwo Wrocławskiej Księgarni Archidiecezjalnej 1981.

Majka J., Sens „znaków czasu”, „Chrześcijanin w Świecie”, 1973, nr 1, s. 3-12.

Napiórkowski S.C., Jak uprawiać teologię, wyd. II, Wrocław: TUM 1994.

Nitecki P., Rozpoznać znaki nowych czasów. Nad przesłaniem Jana Pawła II po Wielkim Jubileuszu chrześcijaństwa, Warszawa: PAX 2002.

Paweł VI, Przemówienie o odczytywaniu znaków czasu, 16.04.1969, „Miesięcznik Diecezji Gdańskiej”, 14 (1970), nr 12, s. 379-382.

Pawiński S., Święci jako „znaki czasu” dla Kościoła w Polsce. Nauczanie Jana Pawła II w czasie jego pielgrzymek do Polski, Opole: RW Wydziału Teologicznego UO 2003.

Potarzyński G., „Znaki czasu” w Kościele soborowym, „Życie Katolickie”, 4 (1985), nr 6, s. 85-105.

Sieg J., Znaki czasu. Nowe spojrzenie Kościoła na świat, „Ateneum Kapłański”, 6 (1969), nr 364, s. 213-225.

Zuberbier A., Znaki czasu, w: A. Zuberbier (red.), Słownik teologiczny, wyd. II, Katowice: Księgarnia św. Jacka 1998, s. 691-692.

Żynel A., Znaki czasu, „Znak”, 21 (1969), nr 186, s. 1578-1593.