Data publikacji : 2016-04-28

Kościół katolicki wobec zjawiska kaplic pałacowych w nowożytnej Polsce

Szymon Cierpisz



Abstrakt

Kaplice pałacowe, występujące dawniej w większości rezydencji europejskich, pozostają wciąż zagadnieniem na ogół mało znanym i rzadko stanowią temat odrębnej analizy naukowej. W odniesieniu do polskiej sztuki nowożytnej badanie owych specyficznych przestrzeni, stojących na styku sacrum i profanum, jest szczególnie utrudnione z uwagi na niewielką ilość materiału zabytkowego, jaki dotrwał do naszych czasów. Jak pisał Mariusz Karpowicz, nie posiadamy dziś ani jednej w pełni zachowanej XVIII-wiecznej rezydencji. Brak wiedzy o tym ważnym elemencie programu nowożytnego pałacu, jakim była kaplica, musi być uzupełniany w inny sposób. Jedną z metod badawczych, pozwalających na naświetlenie zjawiska kaplic pałacowych, jest analiza stanowiska Kościoła katolickiego, na ogół niechętnego funkcjonowaniu i tworzeniu zamkniętych miejsc kultu w świeckich rezydencjach. W artykule przedstawiono zarówno recepcję ustaleń Tridentinuum w kwestii prywatnych kaplic, jak i ograniczenia tej kwestii, nakładane z inicjatywy polskich hierarchów kościelnych.

Słowa kluczowe:

kaplica pałacowa, kaplica, rezydencja, pałac, XVIII wiek, Polska



Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf (English)

Wskaźniki altmetryczne


Cited by / Share


Roczniki Teologiczne · ISSN 2353-7272 | eISSN 2543-5973 · DOI: 10.18290/rt
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)