Przed stu laty portugalska Fatima zyskała niezwykły rozgłos dzięki objawieniom maryjnym. Wydarzenia te przełamały materialistyczną wizję rzeczywistości i kierowały w stronę rzeczywistości transcendentnej. Wielkie znaczenie w dynamice tego fenomenu posiadał kontekst historyczny, ponieważ były to trudne czasy, przepełnione terrorem i wojnami oraz głęboką negacją Boga. Z fatimskich objawień wyłoniło się bogactwo nowych treści, symboli, gestów i modlitw, które posiadały wielkie znaczenie katechetyczne. Kościół katolicki skupił się na odczytywaniu ukrytego sensu tych zdarzeń. Wartością maryjnych orędzi w Fatimie była ich całkowita zgodność z przekazem biblijnym, zaakcentowanie potrzeby nawrócenia i pokuty, podjęcia krucjaty modlitewnej za grzeszników oraz w intencji Ojca Świętego przez modlitwę różańcową. W Fatimie została wyeksponowana idea Bożego dziecięctwa, czyli podobieństwa człowieka do Stwórcy. Poprzez dzieci związane z objawieniami została przypomniana idea Opatrzności Bożej, doceniona rola Kościoła katolickiego oraz podkreślona centralna rola Jezusa Chrystusa w dziele zbawienia. Ponadto zostały dowartościowane pozawerbalne formy ewangelizacyjne, które posiadają wielką siłę oddziaływania na zlaicyzowanych chrześcijan początku XXI wieku. Fenomen objawień fatimskich polega na tym, że mimo upływu lat, nie tracą one na aktualności i posiadają znaczny potencjał katechetyczny do wykorzystania w obecnym czasie.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Teologiczne · ISSN 2353-7272 | eISSN 2543-5973 · DOI: 10.18290/rt
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)