Język Polski
English
Progres czy regres w komunikacji interaktywnej młodego pokolenia
Jarosław Jęczeń
Abstrakt
W przeszłości mass media tradycyjne (prasa, radio, telewizja) preferowały linearny, czyli jednokierunkowy przekaz informacji: od nadawcy do odbiorcy. Nowe media odeszły od tego sposobu komunikowania na rzecz interaktywności, czyli dwukierunkowego modelu: od nadawcy do odbiorcy i od odbiorcy do nadawcy. Interaktywność była postrzegana jako znak czasu, rewolucja cywilizacyjna, droga do budowania wspólnot − zarówno w wymiarze realnym, jak i wirtualnym. Interaktywność decydowała o interpersonalnym charakterze komunikacji. W podkreślaniu roli interaktywności użyłem czasu przeszłego. To nie pomyłka. Wiele sytuacji z codziennego życia nastolatków wskazuje na „przemijanie” interaktywności, a co za tym idzie − przemijanie uczestnictwa, to jakaś „samotność technologiczna”, źle rozumiana samowystarczalność. Ta teza, odważna i zapewne postawiona jako problem badawczy, wzbudzi wiele kontrowersji. Samo odejście od interaktywności byłoby chyba bardziej niebezpieczne niż niekontrolowana ewolucja Homo sapiens w stronę Homo videns. Byłby to już nie tylko kryzys utraty rozumu i zdolności poznawczych (non vidi, ergo non est), lecz także kryzys uczestnictwa, kryzys dialogu i generalnie kryzys komunikacji. Byłby to początek elektronicznej samotności. Czy można zrezygnować z interaktywności? Na rzecz czego? Te pytania mogą stanąć u podstaw kolejnej teorii komunikacji.
Słowa kluczowe:
komunikacja interaktywna, mass mediaSzczegóły
Bibliografia
Statystyki
Autorzy
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.