Globalne miasto stało się znaczącym symbolem radykalnej sekularyzacji, a także znakiem zaćmienia Boga we współczesnym społeczeństwie. Doświadczenie nieobecności Boga wydaje się być jednym z palących problemów dla eklezjologii communio, która interpretuje posłannictwo Kościoła w świetle „znaków czasu”. W niniejszym artykule autor ukazuje miasto jako życiową przestrzeń, w której ludzie wszystkich narodów i kultur mogą odnaleźć obecność Boga zarówno w wymiarze świeckim, jak i religijnym. Stosując typową dla teologii kontekstualnej metodę korelacji, autor najpierw opisuje fenomen świeckiego miasta ze wskazaniem niektórych jego cech i możliwości. Następnie w świetle nauczania papieża Franciszka identyfikuje znaki Bożej obecności w globalnym mieście. W dalszej części artykułu ukazuje Kościół jako sakrament wyzwolenia w kontekście tzw. doświadczenia kontrastu charakterystycznego dla metropolii. W zakończeniu formułuje kilka wniosków pastoralnych.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Teologiczne · ISSN 2353-7272 | eISSN 2543-5973 · DOI: 10.18290/rt
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)