Sztuka „akompaniamentu” klawesynowego w XVIII-wiecznej Francji Zasady realizacji basse continuë według anonimowego rękopisu Traité d’accompagnement du clavecin et abrégé de composition (c. 1700)

Miłosz Aleksandrowicz

doi:10.18290/rt.2018.65.13-13

Data publikacji : 2018-12-31

Tom 65 Nr 13 (2018)

Sztuka „akompaniamentu” klawesynowego w XVIII-wiecznej Francji Zasady realizacji basse continuë według anonimowego rękopisu Traité d’accompagnement du clavecin et abrégé de composition (c. 1700)

Miłosz Aleksandrowicz

DOI: https://doi.org/10.18290/rt.2018.65.13-13

Abstrakt

Artykuł przedstawia treść anonimowego rękopisu Traité d’accompagnement du clavecin et abrégé de composition z XVII/XVIII w. Spisano go w czasach, w których francuscy klawesyniści i organiści zaczęli się otwierać na stylistykę gry wypracowaną w XVII-wiecznej Italii. W rękopisie odnaleźć można szereg uwag dotyczących zasad akompaniamentu na instrumentach klawiszowych, czyli realizacji wielogłosowej partii klawesynowej lub organowej w oparciu o umieszczone nad linią basu cyfry (tzw. basse continuë).

Słowa kluczowe:

Barok, klawesyn, organy, basso continuo, polifonia, muzyka dawna, muzyka francuska, ozdobniki, reguła oktawy

Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf

Wskaźniki altmetryczne

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Bibliografia

Aleksandrowicz M., Teoretyczne podstawy francuskiej polifonii liturgicznej XVII wieku, Gaudium, Lublin 2017.

Aleksandrowicz M., System muzyczny Josepha Sauveura. Principes d’Acoustique et Musique (1701), „Additamenta Musicologica Lublinensia” 4(2008), s. 105-118.

Aleksandrowicz M., Teoria harmonii Jeana Ph. Rameau. Traité de l’harmonie (1722). Nouveau systême de musique théorique (1726), Wydawnictwo KUL, Lublin 2014.

Aleksandrowicz M., Uwagi o strojeniu XVII-wiecznych instrumentów klawiszowych. Traité de l’accord de l’espinette (1650) Jean’a Denis, „Studia Organologica”, t. IV, Lublin 2012, s. 43-70.

Anonim, Traité d’accompagnement du clavecin et abrégé de composition par Monsieur X. X. X., ca 1700, w: J. Saint-Arroman (red.). Méthodes et traités: Basse continuë, France 1600-1800, méthodes, traités, ouvrages généraux, préfaces, périodiques, vol. I, Anne Fuzeau, Paris 2006.

James A., La Musique en France à l’époque baroque, Flammarion, Paris 1981.

Bianconi L., Music in the seventeenth century, Cambridge University Press, Cambridge 1987.

Campion F., Traité d’accompagnement et de composition selon la règle des octaves de musique, G. Adam, Paris 1716.

Christensen T., The Règle de l’octave in thorough-bass theory and practice, „Acta Musicologica” 64(1992), nr 2, s. 91-117.

Salle D., Méthode de plain-chant, G.-F. Quillau, Paris 1728.

Cousu A., La Musique universelle, [nakł. autora, druk nieukończony], Paris 1658.

Mont H., Cantica sacra, Robert Ballard, Paris 1652.

Furetière A., Dictionnaire universel, A. et R. Leers (La Haye), Paris 1690.

Jumilhac P.B., La science et la pratique du plain-chant, Louis Bilaine, Paris 1673.

Launay D., L’enseignement de la composition dans les maîtrises, en France, aux XVIe et XVIIe siècles, „Revue de Musicologie” 68(1982), nr 1/2, s. 79-90.

Parran A., Traité de la musique théorique et pratique, Pierre Ballard, Paris 1639.

Rameau J.Ph., De la mechanique des doigts sur le clavessin, w: Pieces de clavecin, Charles-Etienne Hochereau, Boivin, l’Auteur, Paris 1724.

Ruff L., M-A. Charpentier’s Regles de Composition, „The Consort” 14(1967), s. 233-270.

Zarlino G., Istitutioni Harmoniche, [Pietro Da Fino], Venice 1558.