Zainteresowanie sytuacją osób niepełnosprawnych zgłaszają różnorodne agendy rządowe oraz liczne kręgi oświatowe, które planują rozwiązania systemowe. Jednakże człowiek oprócz wsparcia prawno-ekonomicznego potrzebuje pomocy duchowej, aby radzić sobie z niepełnosprawnością. Najbardziej predysponowani do świadczenia takiej pomocy są nauczyciele religii ze względu na bezpośredni kontakt z takimi osobami w szkole. Aby uruchomić ten proces należy sięgać po skuteczne metody, również po coaching. Strategicznym celem coachingu jest wykorzystanie w życiu konkretnej osoby istniejących zasobów wiedzy i umiejętności, aby odpowiednio zmotywować ją do samodzielnego funkcjonowania. Coaching pomaga przekraczać istniejące bariery, poznać lepiej samego siebie, podnieść poczucie własnej wartości, znaleźć równowagę pomiędzy własnym życiem a innymi osobami czy osadzić się z wyborami życiowymi w motywacji religijnej. Wielu nauczycieli religii zostało już przeszkolonych w technikach procesu coachingowego. Wydaje się także, że rola coacha, który jest osobą duchowną lub świeckim nauczycielem religii, polega na stworzeniu szerszej perspektywy patrzenia na zagadnienie niepełnosprawności w wymiarze religijnym. Katecheta jako coach posiada ponadto ogromne możliwości oddziaływania na bezpośrednie otoczenie potrzebujących osób. Taką strategię podpowiada także przekaz biblijny, w którym Bóg wzywa człowieka do pokonywania życiowych trudności przy pomocy innych ludzi. Nauczyciel religii, który uaktywni się w tym obszarze, ubogaca i rozwija także siebie.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Teologiczne · ISSN 2353-7272 | eISSN 2543-5973 · DOI: 10.18290/rt
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)