Metody teologicznofundamentalne szkoły lubelskiej

Tadeusz Dola

doi:10.18290/rt.2018.65.9-3

Data publikacji : 2018-09-28

Tom 65 Nr 9 (2018)

Metody teologicznofundamentalne szkoły lubelskiej

Tadeusz Dola

DOI: https://doi.org/10.18290/rt.2018.65.9-3

Abstrakt

W artykule zaprezentowane zostały postaci uczonych, którzy zadecydowali o organizacyjnym i naukowo-badawczym kształcie najpierw Sekcji, a następnie Instytutu Teologii Fundamentalnej z krótkim opisem kierunku prowadzonych przez nich badań naukowych oraz stosowanymi w tych badaniach metodami. Należy do nich przede wszystkim podstawowa dla badań teologicznofundamentalnych i powszechnie stosowana metoda historyczno-syntetyczna. Sięgają po nią w większym lub mniejszym stopniu wszyscy teolodzy szkoły lubelskiej. Oprócz tej metody korzystano w szkole lubelskiej z metody eklezjologicznej nazywanej też metodą analityczno-empiryczną, z metody historiozbawczej, personalistycznej oraz semejotycznej.

Zaczątki oryginalnej metody – nazwanej przez Cz. Bartnika metodą znakowo-personalistyczną – znaleźć można w tekstach M. Ruseckiego. Jej strukturę stanowią elementy metody historycznej, semejotycznej oraz personalistycznej. Jednoznaczne wskazanie tych elementów i zharmonizowanie ich w spójnej metodzie badawczej, możliwej do zastosowania w teologii fundamentalnej, wymaga podjęcia dalszych dociekań metodologicznych.

Słowa kluczowe:

Marian Rusecki, metody teologicznofundamentalne, szkoła lubelska, metoda historyczno-syntetyczna, metoda analityczno-empiryczna, metoda historiozbawcza, metoda personalistyczna, metoda znakowo-personalistyczna

Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf

Wskaźniki altmetryczne

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Bibliografia

Bartnik, Czesław Stanisław. Kościół Jezusa Chrystusa. Wrocław: Wydawnictwo Wrocławskiej Księgarni Archidiecezjalnej, 1982.

Bartnik, Czesław Stanisław. „Metoda znakowo-personalistyczna w ujęciu Profesora Mariana Ruseckiego.” W: Scio cui credidi. Księga pamiątkowa ku czci Księdza Profesora Mariana Ruseckiego w 65. rocznicę urodzin. Red. Ireneusz S. Ledwoń i in., 69-73. Lublin: Wydawnictwo KUL, 2007.

Guzowski, Krzysztof. „Bartnik Czesław Stanisław.” W: Leksykon Teologii Fundamentalnej. Red. Marian Rusecki i in., 142-145. Lublin–Kraków: Wydawnictwo M, 2002.

Kotarbińska, Janina. „Pojęcie znaku.” Studia Logica 6(1957): 57-143.

Łukaszyk, Romuald. „Pięćdziesięciolecie teologii fundamentalnej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim 1918-1968.” Roczniki Teologiczno-Kanoniczne 15(1968), 2: 5-53.

Nagy, Stanisław. Chrystus w Kościele. Zarys eklezjologii fundamentalnej. Wrocław: Wydawnictwo Wrocławskiej Księgarni Archidiecezjalnej, 1980.

Nagy, Stanisław. „Katolicki traktat apologetyczny o Kościele.” W: Pod tchnieniem Ducha Świętego. Współczesna myśl teologiczna. Red. Marian Finke, 331-350. Poznań–Warszawa–Lublin: Księgarnia św. Wojciecha, 1964.

Rusecki, Marian. „Funkcje cudu jako znaku.” Roczniki Teologiczno-Kanoniczne 27(1980), 2: 51-70.

Rusecki, Marian. „Elementy personalistycznej teologii fundamentalnej w ujęciu Edwarda Kopcia.” Roczniki Teologiczno-Kanoniczne 32(1985), 2: 23-37.

Rusecki, Marian. Wiarygodność chrześcijaństwa. Z teorii teologii fundamentalnej. Lublin: TN KUL, 1994.

Rusecki, Marian. Traktat o cudzie. Lublin: Wydawnictwo KUL, 2006.

Rusecki, Marian. Traktat o Objawieniu. Kraków: Wydawnictwo Księży Sercanów, 2007.

Seweryniak, Henryk. „Profesor dr hab. Stanisław Nagy SCJ – teolog na służbie Kościoła.” Roczniki Teologiczno-Kanoniczne 43(1996), 2: 7-16.

Sokołowski, Paweł. „Radomski Bolesław.” W: Encyklopedia Katolicka, t. 16. Red. E. Gigilewicz i in., 1099-1100. Lublin: TN KUL, 2012.

Story, Marek. „Ksiądz profesor Bolesław Radomski (1904-1956).” Resovia Sacra 9-10(2002-2003): 325-330.