Opracowanie prezentuje wyniki badań dotyczących zmian we wzorach modlitwy powszechnej w kolejnych wydaniach typicznych mszału. Modlitwa powszechna stanowi szczytową część liturgii, w której wypełnia się powszechne kapłaństwo wiernych. Sobór postulował przywrócenie jej według starożytnych wzorów. Concilium ad Exsequendam Constitutionem de Sacra Liturgia jeszcze przed pierwszą edycją typiczną mszału wydało podstawowy dokument De oratione communi seu fidelium. Podano w nim wzory modlitwy powszechnej, na podstawie których krajowe konferencje biskupów powinny wydać własne wzorce w języku narodowym. Spośród 54 podanych w De oratione wzorów modlitwy powszechnej w dodatku do posoborowego mszału umieszczono 11. Potwierdza to koncepcję, że mają one stanowić tylko przykłady, a nie zbiór do stosowania w liturgii.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Teologiczne · ISSN 2353-7272 | eISSN 2543-5973 · DOI: 10.18290/rt
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)