„Piątą Ewangelią” nazywa się materialne i niematerialne pamiątki z terenu współczesnej Ziemi Świętej – budowle, krajobrazy, przyrodę, zwyczaje pielęgnowane do dziś, atmosferę społeczną – pozwalające lepiej zrozumieć natchnione teksty biblijne. Autorzy udowadniają słuszność terminu. Wykazują, że choć stosuje się go głównie w duszpasterstwie pielgrzymów, nie jest on pozbawiony teologicznych podstaw. Człowiek przeżywa swą wiarę także w sferze cielesnej. Zmysłowe doznania związane z pobytem w Ziemi Świętej pomagają mu w docieraniu do spraw duchowych i formują jego wiarę. Artykuł ilustruje poruszaną kwestię kilkoma praktycznymi przykładami. W ostatnich akapitach sformułowano postulaty pastoralne, pokazując, w jaki sposób można skutecznie wykorzystać w duszpasterstwie pielgrzymów przeżycie spotkania z krajem, w którym miały miejsce biblijne wydarzenia.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Teologiczne · ISSN 2353-7272 | eISSN 2543-5973 · DOI: 10.18290/rt
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)