Fiodor Michajłowicz Dostojewski jest jednym z najważniejszych pisarzy chrześcijańskich w XIX-wiecznej Rosji. Jego prace rozwijają obrazy, typologie, wzorce myślowe i interpretacje egzystencjalne. W niniejszym artykule autor stara się podkreślić elementy wyznaniowe myślenia o charakterze egzystencjalnym, jakie są obecne u Dostojewskiego. Zaczynając od krótkiej prezentacji biograficznej Dostojewskiego, autor odkrywa chrześcijańską wartość jego przesłania, które zawsze zaszyfrowane symbolami w rzeczywistości reprezentuje cenne chrześcijańskie przesłanie i apologię w nawiązaniu do konkretnego znaczenia związanego z istnieniem egzystencjalnym. Pod tym względem ten wielki rosyjski pisarz mówi o ziemskim życiu, obciążonym osobistymi grzechami i namiętnościami, wyzwolonymi przez wiarę w Boga. Dlatego w niniejszym tekście autor podjął próbę apologetycznej perspektywy problemu wolności w dziele „Legenda o Wielkim Inkwizytorze”, rozdziału magisterskiego z jego arcydzieła Bracia Karamazow.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Teologiczne · ISSN 2353-7272 | eISSN 2543-5973 · DOI: 10.18290/rt
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)