Obecna pandemia zwiększa wykorzystanie zdalnych środków komunikacji. To, co wirtualne, już bardzo obecne w duszpasterskiej tkance Kościoła, nabiera intensywności. Stawia też pytania chrześcijańskiej teologii. Doświadczenie Hongkongu pozwala postawić pytania i zasugerować pewne kierunki myślenia dla działalności duszpasterskiej. Wykorzystanie środków wirtualnych rodzi pytania o skuteczność, konieczność ustalenia priorytetów propozycji, zobowiązuje do ponownego przemyślenia stosunków kościelnych, ujawnia ukryty indywidualizm oraz kruchość więzi z Ciałem Chrystusa i przynależności do Ludu Bożego, uczy instynktu duchowego przetrwania z jednej strony i wrażliwości z drugiej. Aby uwzględnić taką nowość, w centrum odpowiedzi znajduje się propozycja nawrócenia serc, której towarzyszą szczegóły dotyczące teologicznej wartości prawdziwej komunii poprzez tzw. komunikację wirtualną.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Teologiczne · ISSN 2353-7272 | eISSN 2543-5973 · DOI: 10.18290/rt
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)