Data publikacji : 2020-01-30

Religijność w kontekście końca życia

Andrzej Zwoliński



Abstrakt

Oczekiwanie na spotkanie z Bogiem łączy się z osobistą wiarą. Jest to wiara – w ścisłym tego słowa znaczeniu – w życie pozagrobowe, życie w „przyszłym świecie”. Taka egzystencja, nie będąc jedynie przedłużeniem tego co znamy na ziemi, jest trudna do wyobrażenia, bo jej istota jest inna. Życie na ziemi to niekończący się ciąg następujących po sobie chwil, natomiast wieczność jest nowym wymiarem istnienia, nową jakością, ciągłym „teraz”. W każdorazowym kontakcie z Bogiem, odbywającym się w sakramentach, modlitwie i medytacji, uczymy się właściwego spojrzenia na Niego. Jest to życie wieczne, które ma miejsce już „teraz”. Teraźniejszość i wieczność nie stoją w sprzeczności, nie są od siebie odrębne, ale przeplatają się. Życie wieczne umacnia się w czasie, który został nam dany.

Ogół wsparcia religijnego udzielanego osobie umierającej jest równie ważny. Każda chora osoba ma prawo do takiej opieki, która jest sposobem ewangelizowania choroby, odkrywaniem odkupieńczego znaczenia cierpienia i bólu przemijania. Wsparcie religijne polega na dawaniu świadectwa miłości poprzez diakonię (służenie) i kanonię (tworzenie wspólnoty).

Słowa kluczowe:

śmierć, przynależność do Chrystusa, przygotowanie, spotkanie



Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf (English)

Wskaźniki altmetryczne


Cited by / Share


Roczniki Teologiczne · ISSN 2353-7272 | eISSN 2543-5973 · DOI: 10.18290/rt
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)