Artykuł dotyka zagadnienia możliwości teologicznej interpretacji dzieł kultury na przykładzie dzieł J.R.R. Tolkiena. Wskazuje występujące racje takiej interpretacji oraz towarzyszące jej trudności. Posługuje się, pochodzącą od św. Pawła, kategorią „typu” − zjawiska, osoby lub wydarzenia zapowiadającego rzeczywistość Nowego Przymierza. Najpierw przybliża jej sens i historię wykorzystania w teologii, następnie uzasadnia jej zastosowanie do fragmentów prozy Tolkiena. Zasadniczą część artykułu stanowi odczytanie Wielkiej Wędrówki Elfów, opisanej w rozdziałach III-V Silmarillionu, jako obrazu Kościoła Pielgrzymującego. Kluczowe dla takiej interpretacji pozostają elementy takie, jak motyw wezwania, wspólnej drogi czy wzajemnego wstawiennictwa, a także wspaniałość celu wędrówki. Artykuł ukazuje z jednej strony owocność metody typologicznej, z drugiej − możliwość teologicznego wykorzystania dzieł literatury współczesnej.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Teologiczne · ISSN 2353-7272 | eISSN 2543-5973 · DOI: 10.18290/rt
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)