Wprowadzenie nowej posługi katechetycznej przyniosło w Kościele wiele pytań o jej tożsamość. W Kościele w Polsce wiązało się ono także z problemami terminologicznymi. Artykuł podejmuje problem jej teologicznego rozumienia w świetle listu apostolskiego Antiquum ministerium. Punktem wyjścia jest analiza tego dokumentu. Na tej podstawie wskazane zostały istotowe elementy wprowadzonego ministerium, która nie ogranicza się wyłącznie do intelektualnego przekazu wiary, lecz odnosi się do całości życia chrześcijańskiego. Ukazana została także posługa katechety w relacji do liturgii. Mimo że list nie precyzuje szczegółowych zadań katechety, daje klucz do zrozumienia jego tożsamośći. Posługa ta, mając charakter egzystencjalny, powinna być realizowana jako podstawowa forma przekazu wiary w inicjacji chrześcijańskiej. Drugim miejscem jej wykonywania powinna być katecheza stała realizowana w warunkach parafialnych. Szczególną przestrzenią dla katechety jest przygotowanie do sakramentów, które powinno być prowadzone metodą mistagogiczną.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Teologiczne · ISSN 2353-7272 | eISSN 2543-5973 · DOI: 10.18290/rt
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)