Teoria aktów performatywnych Johna Austina przetrwała wystarczająco dużo krytyki i modyfikacji z pewną marginalizacją tego autora w filozofii. Niniejszy artykuł proponuje ponowne przemyślenie głównych idei Johna Austina z perspektywy integralnej roli jednostki z jej bogactwem życia wewnętrznego, która ma szczególną wartość w teorii aktów performatywnych. Artykuł zawiera szczegółowe analizy głównych tekstów Austina, a za ich pośrednictwem refleksję nad dwoma zastosowaniami tej teorii w obszarze antropologii kulturowej i studiów biblijnych. Porównanie to pokaże, jak uważne zachowanie autentycznej intencji autora może wpłynąć na właściwą lub błędną interpretację aktu mowy w tym zakresie.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Teologiczne · ISSN 2353-7272 | eISSN 2543-5973 · DOI: 10.18290/rt
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)