Antoni Kępiński’s Integral Anthropology

Irena Saszko

doi:10.18290/rt2024.2s

Data publikacji : 2024-12-06

Tom 71 Nr Zeszyt Specjalny (2024)

Antropologia integralna Antoniego Kępińskiego

Irena Saszko

https://orcid.org/0000-0003-2077-257X

DOI: https://doi.org/10.18290/rt2024.2s

Abstrakt

Antoni Kempiński (1918–1972) był najsłynniejszym polskim psychiatrą i filozofem; twórcą modelu psychiatrii aksjologicznej, zgodnie z którym zachowanie człowieka regulowane jest hierarchią wartości; autorem teorii metabolizmu energetyczno-informacyjnego. W artykule opisano integralną wizję osoby ludzkiej Antoniego Kempińskiego, a także specyfikę jego podejścia terapeutycznego jako psychiatry. Aby określić jej zasady antropologiczne, sformułowano pojęcie „antropologii integralnej”. Podstawą antropologii Kempińskiego jest metabolizm energetyczno-informacyjny. Metabolizm energetyczny podlega dwóm prawom biologicznym, zachowania życia i zachowania gatunku, natomiast metabolizm informacyjny wiąże się z podświadomością (uczuciami) i świadomością (intelektem i wolą). Dla Kempińskiego człowiek jest integralnością informacyjno-energetyczną, czyli psychosomatyczną, obdarzoną pierwiastkiem duchowym, a także powołaną do dojrzałej, głębokiej i trwałej relacji ze swoim otoczeniem, poprzez którą może występować jako osoba. Wszelkie odchylenia na poziomie metabolizmu energetyczno-informacyjnego prowadzą do jego zaburzeń psychicznych. Tak więc człowiek jest w stanie podjąć decyzję o swoim stosunku do otoczenia dzięki sumieniu biologicznemu, które wyróżnia osobę ludzką spośród całego świata organizmów żywych.

Słowa kluczowe:

antropologia integralna, metabolizm energetyczno-informacyjny, sumienie biologiczne, psychiatria aksjologiczna

Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf (English)

Wskaźniki altmetryczne

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Bibliografia

Bąk, Tadeusz i J. Kazimierz Zabłocki. “Cierpienie duchowe w ujęciu Antoniego Kępińskiego.” Łódzkie Studia Teologiczne 18 (2009): 35–41.

Bulaczek, Aleksander. “Relacje pacjent–lekarz w psychiatrii aksjologicznej Antoniego Kępińskiego.” Studia Ecologiae et Bioethicae UKSW 11, no. 2 (2013): 9–28.

Ceklarz, Jan. “Rewizja koncepcji metabolizmu informacyjnego Antoniego Kępińskiego.” Psychiatria Polska 52, no. 1 (2018): 165–173.

Gadacz, Tadeusz. “Profesor Antoni Kępiński – myśliciel dialogiczny.” Psychoterapia 163, no. 4 (2012): 19–26.

Galarowicz, Jan. “Wokół sporu Ingardena z Husserlem.” Studia Filozoficzne 225, no. 8 (1984): 61–75.

Hudziec, Maciej. “Antoni Kępiński – swoistość i granice poznania drugiego człowieka w perspektywie spotkania.” Studia Philosophica Wratislaviensia 11, no. 4 (2016): 65–80.

Janson, Michał. “Kępiński Antoni.” In: Encyklopedia Katolicka. Vol. 8, ed. A. Szostek, B. Migut, 1377–1379. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2000.

Kępiński, Antoni. Lęk. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2012.

Kępiński, Antoni. Melancholia. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2014.

Kępiński, Antoni. Poznanie chorego. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2013.

Kępiński, Antoni. Psychopatie. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2013.

Kępiński, Antoni. Psychopatologia nerwic. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Literackich, 1972.

Kępiński, Antoni. Rytm życia. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2012.

Kępiński, Antoni. Schizofrenia. Kraków: Sagittarius 1992.

Kokoszka, Andrzej. “Dialog według Antoniego Kępińskiego: komentarz do sesji ‘Pacjent jako osoba’.” Psychoterapia 163, no. 4 (2012): 47–54.

Kokoszka, Andrzej. “Związki filozofii Józefa Tischnera z koncepcjami Antoniego Kępińskiego i jej psychiatryczne implikacje.” Psychiatria Polska 36, no. 3 (2002): 373–383.

Kokoszka, Andrzej. Rozumieć, aby leczyć i „podnosić na duchu”. Psychoterapia według Antoniego Kępińskiego. Kraków: Collegium Medicum UJ, 1996.

Kołek, Beata. Sens życia i umierania. Antropologiczno-tanatologiczne aspekty myśli Antoniego Kępińskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Impuls, 2009.

Leśniak, Roman i Józef Masłowski. “Psychiatryczna problematyka obozów hitlerowskich w pracach Antoniego Kępińskiego.” Przegląd Lekarski 31, no. 1 (1974): 13–18.

Leśniewski, Krzysztof. “Energetyczno-relacyjna antropologia Antoniego Kępińskiego.” In: Przeciw melancholii. W 40. rocznicę wydania „Melancholii” Antoniego Kępińskiego – perspektywy fides et ratio, ed. Agnieszka Hennel-Brzozowska, Stanisław Jaromi, 37–56. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 2014.

Maciuszek, Józef. Obraz człowieka w dziele Kępińskiego. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2015.

Mnich, Artur. “Spotkanie koncepcji Antoniego Kępińskiego i Karola Wojtyły w świetle fenomenologii: inspiracje dla psychoterapii i psychiatrii.” Psychoterapia 163, no. 4 (2012): 27–37.

Murawski, Krzysztof. Jaźń i sumienie: filozoficzne zagadnienia rozwoju duchowego człowieka w pracach Carla Gustawa Junga i Antoniego Kępińskiego. Poznań: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1987.

Orwid, Maria. “Dekalog psychiatry.” In: Antoni Kępiński. Poznanie chorego, 203–205. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2003.

Stawnicka, Elżbieta. Filozofia człowieka Antoniego Kępińskiego. Zielona Góra: Wydawnistwo WSP im. Tadeusza Kotarbińskiego, 1999.

Tischner, Józef. “Filozofia wypróbowanej nadziei.” Znak 26, no. 237(3) (1974): 331–345.

Tischner, Józef. Myślenie według wartości. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 1982.