Doświadczenie religijne jest zakorzenione w specyficznym środowisku wiernych, na które składają się: historia, drogi życiowe, myślenie, działanie, międzyosobowe systemy, potrzeby, pragnienia i oczekiwania. Wszystkie te czynniki są u podstaw tworzenia się religijnych tradycji, będących częścią społecznego wymiaru cywilizacji. Są one nośnikami wiary, obrzędów, formuł modlitwy, postaw względem świata. Te tradycje jednakże mogą niekiedy stać się przeszkodą w rozwoju prawdziwej wiary. Można wskazać na następujące czynniki hamujące właściwy rozwój wiary: kulturowe rozumienie chrztu, redukcje prawd objawionych, zwłaszcza na polu eklezjologii (złe rozumienie Trójcy Świętej i relacji z Osobami Boskimi, pojmowanie Kościoła jedynie jako instytucji, odrzucanie charyzmatycznego wymiaru Kościoła), konserwatywne duszpasterstwo, brak doświadczenia obecności Boga, nadużycia w indywidualnej i ludowej pobożności, indywidualizm w podejściu do wiary i chrztu. Dlatego jest konieczne wzrastanie w autentycznej wierze, co ma miejsce między innymi w niektórych formach pochrzcielnego katechumenatu.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Teologiczne · ISSN 2353-7272 | eISSN 2543-5973 · DOI: 10.18290/rt
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)