Misyjny program Benedykta XV i jego realizacja

Jan Walkusz

doi:10.18290/rt.2018.65.4-6

Published : 2018-04-30

Vol. 65 No. 4 (2018)

The Missionary Agenda of Pope Benedict XV

Jan Walkusz

DOI: https://doi.org/10.18290/rt.2018.65.4-6

Abstract

Pope Benedict XV (1914-1922) is often called a `missionary Pope' on the grounds of his effort to redefine and to offer a new vision of the missionary activity of the Church. The crucial principle of the renewed missionary vision was to deprive it of the political factor. Another novelty introduced by the Pontiff was to introduce the native hierarchy along with the ecclesiastical administration in the missionary countries and to foster the education and the autonomy of the local clergy. The modern, groundbreaking teaching was defined in the encyclical letter Maximum illud promulgated on 30/11/1919.

Keywords:

Benedict XV, papacy, missiology, history of missions, local Church

Details

References

Statistics

Authors

Download files

pdf (Język Polski)

Altmetric indicators

Cited by / Share

Licence

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.

References

Adriányi G., Geschichte der Kirche Osteuropas im 20. Jahrhundert, Paderborn 1992.

Braun Th., Die Rheinische Missionsgesellschaft und der Missionshandel im 19. Jahrhundert, Erlangen 1992.

Breviarium Missionum. Wybór dokumentów Kościoła dotyczących dzieła misyjnego, cz. 1, oprac. B. Wodecki, F. Wodecki, F. Zapłata, Warszawa 1979.

Cary O., A History of Christianity in Japan, t. 1-2, London 1970.

Colombo D., Misje w poszukiwaniu swej istoty, „Zeszyty Misjologiczne ATK” 1(1974), cz. 1, s. 69-81.

D'Elia P.M., Santo storico dell' attività della Chiesa in Cina, „Studia Missionalia” 6(1951), s. 3-68.

De Marco V., L'intervento della Santa Sede a Versailles in favore della missioni tedesche, w: Benedetto XV e la Pace – 1918, Brescia 1990, s. 65-82.

De Marco V., Un diplomatico vaticano all' Eliseo. Il cardinale Bonaventura Cerretti (1872-1933), Roma 1984.

Dillon E.J., Konferencja pokojowa w Paryżu 1919, Warszawa 1921.

Grösser, M., Das Missionswesen in Lichte des papstlichen Sendschreibens Maximum illud, „Zeitschrift für Missionswissenschaft und Religionswissenschaft” 10(1920), s. 73-86.

Hang T., Die katholische Kirche im chinesischen Raum. Geschichte und Gegenwart, München 1963.

Jarlot G., Doctrine pontificale et Histoire, Paris 1964.

Jedin H., Weltmission und Kolonialismus, „Saeculum” 9(1958), s. 394-404.

Jochum A., Grom na Dalekim Wschodzie. Wincenty F. Lebbe 1877-1940 orędownik chińskiego Kościoła, Warszawa 1986.

Krucki Ł., Misje katolickie w Japonii. Historia i współczesność, „Kościół w Polsce. Dzieje i Kultura” 13(2014), s. 43-66.

Kruczek Z., Chrześcijaństwo w Melanezji w dobie postkolonialnej, „Nurt SVD” 36(2002), nr 4, s. 173-201.

Kruczek Z., The Present of Papua New Guinea with regard to the Administrative Structure of the Inaugural Catholic Mission in Oceania, „Neue Zeitschrift für Missionswissenschaft” 53(1997), nr 3, s. 227-229.

Kurek A., Kościół w Indiach, „Misyjne Drogi” 3(1985), z. 2, s. 34-40.

Kurek A., Kościół w Japonii, Misyjne Drogi” 3(1985), z. 4, s. 51-55.

Kuriakose M.K., History of Christianity in India, Madras 1982.

Leclercq J., Pater Vincent Lebbe der Apostel des moderner China, Wien 1965.

Lloyd George D., Prawda o traktacie wersalskim, Warszawa 1939.

Marchese S., La Francia ed il problema dei rapporti con la Santa Sede (1914-1924), Napoli 1969.

Maximum illud, „Acta Apostolicae Sedis” 11(1919), s. 440-455.

Metzler J., Mission Legacies. Biographical Studies of Leaders of the Modern Missionary Movement, New York 1994.

Miotk A., Rozumienie misji w historycznym procesie przemian na przykładzie encykliki Maximum illud, „Nurt SVD” 33(1999), s. 18-29.

Mondin B., Dizionario storico e teologico della Missioni, Citta del Vaticano 2001.

Müller K., Inkulturacja i akomodacja w dokumentach papieskich, „Zeszyty Misjologiczne ATK” 7(1986), s. 14-28.

Murray J., Proclaim the Good News. A Short History of the Church Missionary Society, London 1985.

O'Connor D., Three Centuries of Mission. The United Society for the Propagation of the Gospel 1701-2000, London 2000.

Petrotta G., Il cattolicesimo nei Balcani L'Albania, „La Tradizione” 1(1928), s. 165-203.

Rainero R., Attualità del pensiero missiologico di Benedetto XV, w: Benedetto XV, cattolici e la prima Guerra mondiale, red. G. Rossini, Roma 1962, s. 415-428.

Rzepkowski H., Młody Kościół w Japonii, „Zeszyty Misjologiczne ATK” 3(1978), s. 36-48.

Scalzotto T., L'encyclique Maximum illud et son importance historique, „Documents Omnis Terra” 19(1980), s. 13-24.

Seumois A., Formazione dei Misssionari secondo l'enciclica Maximum illud, „Clero e Missioni” 40(1959), s. 438-444.

Śliwka E., (red.), Kościół katolicki w Chinach. Przeszłość − teraźniejszość − przyszłość, Pieniężno 1988.

Temperley H.W., A History of the Peace Conference of Paris, t. 1-6, London 1920-1924.

Walkusz J., Od Kościoła europejskiego do Kościoła rodzimego. Misyjne nauczanie papieskie XX wieku, „Kościół w Polsce. Dzieje i Kultura” 13(2014), s. 113-128.

Walkusz J., Sytuacja społeczno-polityczna i religijna Kościoła katolickiego w czasach życia i działalności św. Wincentego Palottiego, w: 100-lecie Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Polsce. Dziedzictwo – charyzmat – apostolstwo, red. A. Dyr, R. Forycki, M. Kowalczyk, Ząbki 2009, s. 13-24.

Wanko P., Kirche − Mission − Missionen. Eine Untersuchung der ekklesiologischen und missiologischen Aussagen vom I Vaticanum bis Maximum illud, Münster 1968.

Wei-Tsing-Sing L., Le Saint-Siége, la France et la China sous le pontificat de Léon XIII. Le problem de l'establissment d'une nonciature à Pékin et l'affaire du Pei-t'ang 1880-1886, „Neue Zeitschrift für Missionswisenschaft” 21(1965), s. 18-212.

Zieliński Z., Papiestwo i papieże dwóch ostatnich wieków, Warszawa 1999.