Data publikacji : 2024-03-19

Oblicza Siedmiogrodu Kazimiery Iłłakowiczówny albo topografia kontradykcyjna

Abstrakt

W twórczości Kazimiery Iłłakowiczówny, inspirowanej w dużej mierze licznymi podróżami i przemieszczeniami, istotną rolę odgrywa wyobraźnia topograficzna i eksponowanie różnego rodzaju związków z konkretnymi miejscami. Ośmioletni pobyt poetki w Siedmiogrodzie w latach wojny i utwory związane z tą krainą dobrze ilustrują specyficzny sposób postrzegania przestrzeni, co dotyczy także pozostałej części twórczości Iłłakowiczówny. Miejsce widziane jest tu jako rzeczywistość sprzeczności: pomiędzy obcością wygnania i tęsknotą do kraju rodzinnego, pomiędzy ignorowaniem nowej rzeczywistości a próbami zakorzenienia, pomiędzy węgierskimi i rumuńskimi elementami kultury Siedmiogrodu, pomiędzy jego peryferyjnością w obrębie kultury węgierskiej i centralną pozycją Budapesztu, pomiędzy Północą i Południem. Sprzeczności te rządzą postrzeganiem miejsc, porządkują miejsce i przestrzeń i pozwalają mówić o pięciu koniecznych elementach tworzących obraz topografii kontradykcyjnej obecnej w tej twórczości. Topografia ta jest formą mediacji w procesie poznawania świata, a jednocześnie przeciwstawiona została przez poetkę metafizycznemu wymiarowi doświadczenia.

Słowa kluczowe:

geopetyka, topografia kontradykcyjna, wyobraźnia topograficzna, miejsca autobiograficzne, miejsce ignorowane, biografia



Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf

Wskaźniki altmetryczne


Cited by / Share


Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych


Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)