Język Polski
English
Warszawscy pielgrzymi w PRL. Znaczenia w śpiewie ukryte
Barbara Śnieżek
Abstrakt
Autorka omawia zachowania muzyczne i repertuar pielgrzymów Warszawskiej Pielgrzymki Pieszej na Jasną Górę stanowiące odpowiedź na sytuację społeczno-polityczną w okresie PRL. Wychodzi od tezy Bohlmana, że w muzyce pielgrzymów można odnaleźć ukryte znaczenia, które okazują się pomocne w zrozumieniu tej grupy w określonym czasie. Najpierw przygląda się działaniom podejmowanym przez władzę komunistyczną wobec pielgrzymek w Polsce. Następnie omawia sposoby, w jakie pielgrzymi reagowali na nie poprzez śpiew w trzech wybranych okresach: podczas „zakazanej” pielgrzymki w 1963 r., podczas pielgrzymki w milenijnym roku 1966 oraz w latach 80. XX wieku. Ostatnia część artykułu stanowi refleksję nad znaczeniami nadawanymi pielgrzymce i muzyce pielgrzymkowej w omawianym okresie. Analizy prowadzą do wniosku, że śpiew w czasach PRL był dla pielgrzymów sposobem wyrażania uczuć i poglądów oraz środkiem wzmacniającym opór wobec władzy.
Słowa kluczowe:
Jasna Góra, pielgrzymka, pieśni patriotyczne, pieśni religijne, represje, reżim komunistyczny, śpiew, WarszawaSzczegóły
Bibliografia
Statystyki
Autorzy
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
