Artykuł podejmuje temat fragmentu dziennika Tomasza Zana opisującego sen autora. Tekst ten wiąże się więc z żywym w czasach romantyzmu zagadnieniem marzeń sennych i ich interpretacji. Wpisuje się też w krajobraz „snów polskich” – ten termin, ukuty przez Michała Kuziaka, opiera się na przeświadczeniu, że romantyczny oniryzm w wydaniu polskim miał własną specyfikę, odróżniającą go od podobnych motywów w romantyzmie zachodnioeuropejskim. Tezą artykułu jest przeświadczenie, że ten niepozorny fragment dziennika zawiera w sobie właściwości całego diariusza – przede wszystkim kult szczegółu, zerwanie przyczynowo-skutkowych relacji między następującymi wydarzeniami oraz szczególną cechę nazwaną w samym śnie „pomieszaniem”. Wszystkie te elementy są środkami, przez które Zan wyraża w dzienniku istotę swojego zesłańczego doświadczenia.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)