Niniejszy artykuł ukazuje, w jaki sposób niektóre leksemy oraz konstrukcje przydawkowe oddziałują automatycznie na wybór jednej konkretnej interpretacji referencyjnej rzeczownika. Metodologia badania jest względnie prosta i polega na analizie korpusu tekstów CORPES XXI (data badania: marzec-maj 2022). Autor oblicza względną częstotliwość wyrażeń o formule PRZYM.+ RZECZ.+PRZYM., które prawie zawsze przybierają rodzajnik określony, nieokreślony lub wykazują ich brak. Przy każdym wyrażeniu dodaje też częstotliwość bezwzględną jego wystąpienia w korpusie. Należy pamiętać, że zasady użycia rodzajnika w grupach z przydawką przymiotną nie są uniwersalne we wszystkich językach. Wyniki w formie prostych zasad mogą posłużyć więc Polakom jako wskazówki poprawnego użycia rodzajnika w języku hiszpańskim.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)