Dynamiczne zmiany zachodzące we współczesnych społeczeństwach podkreślają rosnące znaczenie pozaformalnej edukacji na rzecz języków obcych. Mając na uwadze aktualny postęp cyfrowy, (nowe) technologie informacyjne i komunikacyjne (TIK), ułatwiające dostęp do treści dydaktycznych bez ograniczeń czasowych i geograficznych, stają się nieodłącznym narzędziem pozaformalnych praktyk kształcenia językowego. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie roli technologii cyfrowych w procesie uczenia się języków obcych w warunkach samouczenia się (samokształcenia). Opracowanie dotyczy w szczególności użyteczności form uczenia się wykorzystujących środowisko wirtualne – masowe kursy online (MOOC), społeczne uczenie się z wykorzystaniem sieci (online social learning) oraz mobilną edukację (m-learning). Podjęta refleksja podkreśla specyfikę oraz potencjał wskazanych form uczenia się na potrzeby samokształcenia językowego.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)