Celem artykułu jest zastanowienie się nad miejscem działań mediacyjnych w procesie certyfikowania kompetencji użytkownika języka w kontekście pozaformalnego procesu poświadczania biegłości językowej. W pierwszej kolejności analizie zostały poddane definicje procesu mediacji oraz osoby mediatora w odniesieniu do różnych obszarów badawczych. Następnie, refleksja dotyczyła miejsca mediacji w procesie kształcenia językowego, ze szczególnym uwzględnieniem postulatów zwartych w tomie uzupełniającym do Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego, którego autorzy operacjonalizują pojęcie mediacji w kontekście uczenia się i nauczania języków obcych. W dalszej części tekstu omówione zostały zadania mediacyjne zawarte w egzaminie certyfikacyjnym przeznaczonym dla osób dorosłych: greckim egzaminie Kratiko Pistopiitiko Glosomathias. Analiza zadań miała na celu znalezienie odpowiedzi na pytanie, na ile i przy użyciu jakich technik umiejętności mediacyjne mogą być testowane. Okazało się, że techniki są dość ubogie: zadaniem ucznia jest przekazanie w języku francuskim najważniejszych – jego zdaniem – informacji zawartych w tekście greckim. Warto się więc zastanowić, jakie inne techniki pozwalają sprawdzić umiejętności mediacyjne.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)