Data publikacji : 2023-06-23

Przestrzenne i ideowe przemiany ogrodu opackiego w Oliwie w XVIII wieku

Abstrakt

Od średniowiecza klasztory cysterskie stanowiły ośrodki architektury, ogrodnictwa, sztuki i rzemiosła. Ich opactwa wyróżniał także bogaty program teologiczny. W obrębie większych zespołów klasztornych opat zajmował reprezentacyjny budynek otoczony ozdobnym ogrodem. W XV wieku wzniesiono Pałac Opatów w Opactwie oliwskim ufundowanym w 1178 roku. Siedzibę opata rozbudowywali wielokrotnie kolejni opaci, między innymi: Kasper Geschkau, Dawid Konarski, Jan Grabiński, Aleksander Kęsowski, Franciszek Zaleski. Szczególne osiągnięcia w tej dziedzinie miał Józef Rybiński. Zbudował on nowy rokokowy pałac otoczony barokowym ogrodem. Ogród charakteryzował się bogatym programem nawiązującym do symboliki chrześcijańskiej. Po 1772 roku dobra cysterskie zostały skonfiskowane przez Prusy. W 1782 roku nowymi opatami zostali książę Karl von Hohenzollern- Hechingen, a następnie jego bratanek książę Józef. Z pomocą ogrodnika Johanna Georga Saltzmanna książę Karol powiększył ogród o nową angielsko-chińską część o bogatym programie orientalnym. Artykuł prezentuje historię ogrodu, ewolucję jego programu ideowego i układu przestrzennego, wartości krajobrazowe dawnego zespołu oraz jego współczesne zasoby.

Słowa kluczowe:

Oliwa, cystersi, ogród klasztorny, ogród opata, chinoiseries, rokoko, barok



Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki


Wskaźniki altmetryczne


Cited by / Share


Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych


Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)