Język Polski
English
Pejzaż czasowy sztucznego przyjaciela: życie pośmiertne w powieści Klara and the Sun Kazuo Ishigury
Abstrakt
W artykule przeanalizowano powieść Klara and the Sun (2021) Kazuo Ishigury poprzez odwołanie się do pojęcia pejzażu czasowego (timescape), które wywodzi się z teorii Barbary Adam dotyczących socjologii czasu. Pejzaż czasowy znajduje się na styku posthumanizmu krytycznego, teorii narracji oraz dyskursu antropocenu. W odniesieniu do powieści Ishigury pejzaż czasowy umożliwia spojrzenie na wieloaspektową relację pomiędzy narratorem, będącym głównym bohaterem, a czasem. Klara to android zasilany energią słoneczną, który jednocześnie ucieleśnia i próbuje zniwelować skutki wpływu człowieka na planetę. Poprzez wykorzystanie pojęcia pejzażu czasowego autor analizuje androidową czasowość Klary w trzech krokach. Po pierwsze, odwołując się do pejzażu czasowego, kontekstualizuje Klarę wraz z geologicznymi rejestrami antropocenu i przedstawiam rozważania teoretyczne na temat jej ontologicznego i chronologicznego statusu względem tego, co ludzkie i postludzkie. Po drugie, pejzaż czasowy uwypukla samoświadome zaabsorbowanie Klary linearnym porządkiem jej narracji z jednej strony i czasowe niezgodności tej narracji z drugiej. Po trzecie, pejzaż czasowy Klary pozwala na wgląd zarówno w jej pozorne życie, jak i życie pośmiertne o niezbadanych możliwościach. Wysuwam tezę, że Klara wyobraża sobie swoje algorytmiczne życie pośmiertne w wyraźnym oddzieleniu od swoich ludzkich przodków.
Słowa kluczowe:
pejzaż czasowy, narracja, android, człowiek, postczłowiek, antropocen, Kazuo IshiguroSzczegóły
Bibliografia
Statystyki
Autorzy
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
