Mimo rosnącego zainteresowania sztukami walki średniowiecznej Europy, niewiele wiadomo na temat metod walki zbrojnej stosowanych w średniowiecznej Anglii. Zachowały się jednak z tego okresu liczne romanse rycerskie poświęcone właśnie potyczkom i czynom zbrojnym. Biorąc pod uwagę dobrze udokumentowaną historię wymiany kultury i dóbr między średniowieczną Anglią a kontynentalną Europą, można zakładać, iż ówczesna literatura rycerska zawiera wskazówki dotyczące potencjalnego przenikania i wzajemnej inspiracji także w zakresie stosowanych technik bojowych. Postacią kluczową dla takich poszukiwań jest Sir Gawain, postać niezwykle popularna w średnioangielskich romansach rycerskich, a zarazem ówczesny wzór rycerskich cnót, szczególnie w kontekście militarnym. Wyjątkowy status Sir Gawaina sprawia, iż fabuły poświęconych mu romansów skupiają się często na czynach zbrojnych i sztuce wojennej, co czyni je idealnym źródłem porównań z ówczesnymi traktatami wojennymi z kontynentu. Porównując średnioangielskie romanse o Gawainie ze współczesnymi im traktatami szermierczymi i innymi dokumentami poświęconymi instrukcjom militarnym oraz ordynacjami regulującymi formalne czyny zbrojne, artykuł wskazuje, iż rzeczone romanse mogły pierwotnie służyć nie tylko rozrywce, ale również kodyfikacji nauk sztuki wojennej i rozpowszechnianiu wiedzy o jej technikach wśród angielskich zbrojnych.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)