Data publikacji : 2023-06-07

„Meus, velis, nolis, meus es”. Kuszenie starotestamentowego Józefa w szesnastowiecznych dramatach łacińskich

Abstrakt

Spośród epizodów z życia biblijnego Józefa wyobraźnię malarzy i poetów najbardziej rozpalało kuszenie młodego Izraelity przez żonę Putyfara. Artykuł podejmuje próbę pokazania, jak ten motyw realizowali w swoich sztukach szesnastowieczni dramaturdzy łacińscy: Cornelius Crocus, Andreas Diether, Georgius Macropedius, Martinus Balticus, Egidius Hunnius oraz nasz Szymon Szymonowic (Simon Simonides). Nowołacińscy autorzy wykazują dużą pomysłowość w tej kwestii: budują często kilka scen z motywem kuszenia, które jest odgrywane bezpośrednio przed oczami widza, przywołane w ramach wypowiedzi postaci czy skrupulatnie relacjonowane, jak u Szymonowica, przez piastunkę – świadka zdarzenia. Nie ulega wątpliwości, że niektóre elementy, takie jak motyw urody Józefa czy na przykład tendencje moralizatorskie, powtarzają się w tych sztukach. Ich autorzy bowiem są zależni od wspólnego źródła – biblijnej Księgi Genesis, a także naśladują nawzajem swoje utwory.

Słowa kluczowe:

dramat nowołaciński, dramat szesnastowieczny, biblijny motyw kuszenia Józefa, Cornelius Crocus, Andreas Diether, Georgius Macropedius, Martinus Balticus, Egidius Hunnius, Szymon Szymonowic (Simon Simonides), szesnastowieczne sztuki o Józefie



Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf

Wskaźniki altmetryczne


Cited by / Share


Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych


Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)