Jednym z najstarszych symboli maryjnych jest gwiazda morza (stella maris). Ta symbolika zakorzeniła się w literaturze patrystycznej, a następnie na trwale zaistniała w piśmiennictwie, liturgii i dewocji poświęconej Maryi, w których do dziś jest żywo obecna. Artykuł w skrótowej formie przypomina genezę symbolu i skupia się na kilku przykładach dzieł literatury i sztuki z drugiej połowy XVII wieku, w których Maryja, gwiazda morza, została ukazana jako szczególna opiekunka ludzi na pełnej niebezpieczeństw drodze życia. Przywołane przykłady tworzą spójny przekaz opartego na tradycji, a jednocześnie aktualizującego się w historycznych uwarunkowaniach toposu maryjnej dewocji. Na szczególną uwagę zasługuje utożsamienie gwiazdy morza z gwiazdą polarną i wykorzystanie jej właściwości do opisu przymiotów Maryi oraz umiejętne włączenie do tradycji nowych wątków, jak wynaleziony na początku XVII wieku teleskop i odkrycie nowych światów (na odległych lądach i planetach).
Cited by / Share
Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)