Data publikacji : 2025-12-22

Studia nad Machiavellim w Polsce od XVI do XX wieku

Abstrakt

Recepcja myśli politycznej Niccolò Machiavellego w Polsce sięga XVI wieku i od początku przybierała zróżnicowane formy. Za sprawą studentów polskich kształcących się na uniwersytetach Europy Zachodniej oraz wpływów włoskich intelektualistów z otoczenia królowej Bony, idee Machiavellego zaczęły przenikać do polskiego kręgu kulturowego. W XVII i XVIII wieku spotykały się one zarówno z uznaniem, jak i z krytyką. W XIX stuleciu, w okresie zaborów, zainteresowanie dorobkiem Florentczyka wyraźnie wzrosło – autorzy tacy jak Ludwik Wolski czy Antoni Sozański dostrzegali w jego koncepcjach możliwą odpowiedź na zagrożenia dla bytu państwowego. W wieku XX refleksja nad jego myślą skupiała się m.in. na pojęciu virtù, podejmowanym w różnych kontekstach ideowych. Zasadniczy wkład w rozwój badań nad recepcją Machiavellego w Polsce wnieśli intelektualiści tacy jak Henryka Barycz i Jan Malarczyk, którzy podkreślali ponadczasowy charakter jego doktryny w kontekście polskiej refleksji politycznej.

Słowa kluczowe:

Machiavelli, Książę, recepcja, virtù



Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf

Wskaźniki altmetryczne


Cited by / Share


Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych


Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)