Język Polski
English
Jak Julian Przyboś czytał poetów polskiego oświecenia – kilka dopowiedzeń
Abstrakt
Artykuł dotyczy wiersza Juliana Przybosia Powrót na wieś (1933). Wiersz jest jednoznacznym nawiązaniem do utworu Franciszka Karpińskiego Powrót z Warszawy na wieś (1783/ 1784). Oba wiersze powstały w podobnych okolicznościach i wiązały się z podobnymi doświadczeniami. Oto prowincjonalny poeta czasów oświecenia przybywa do stolicy kraju. Pociąga go możliwość udziału w życiu literackim, perspektywa kariery pisarza, poprawy sytuacji ekonomicznej. W krótkim czasie dochodzi jednak do rozczarowania stolicą. Pisarz wraca na wieś, do siebie, mimo że wiąże się to z koniecznością różnego rodzaju wyrzeczeń. Wieś staje się dla niego symbolem wartości autentycznych, pojmowanych w duchu Jana Jakuba Rousseau. Niemal 150 lat później podobne doświadczenie staje się udziałem Przybosia. Rozczarowanie Warszawą, nowoczesnością, cywilizacją skłania go do powrotu do rodzinnej miejscowości. Wiersz nie przedstawia jednak wyborów w zakresie poetyki, lecz właśnie podobieństwo doświadczenia. Literackie wybory Przybosia zostają potwierdzone poprzez nawiązania także do innych poetów, polskich i obcych: Juliusza Słowackiego i Sergiusza Jesienina. Warto dodać, że obaj poeci pochodzili z małych wsi położonych u podnóża Karpat: Karpiński z Hołoskowa (dziś Ukraina), Przyboś – z Gwoźnicy.
Słowa kluczowe:
Julian Przyboś, Franciszek Karpiński, tradycja literacka, doświadczenie, poetykaSzczegóły
Bibliografia
Statystyki
Autorzy
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.